عصرایران؛ مازیار آقازاده - برنده نوبل صلح امسال (2025) قرار است روز جمعه این هفته معرفی شود و دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا که به ادعای خودش تاکنون 7 جنگ را پایان داده ( البته به زعم خود و هواداران پیگیرش)، در تلاش است تا با مبادله اسرا بین حماس و اسرائیل تا روز جمعه و پیش از اعلام نامزد برنده نوبل صلح امسال، خود را محق دریافت این جایزه نشان دهد.
با وجودی که احتمال واقعی بسیار کمی وجود دارد که ترامپ به عنوان برنده نوبل صلح امسال معرفی شود و شاید خود ترامپ هم این نکته را بداند، اما دستکم تلاشش برای مبادله هر چه سریع تر اسرا در غزه، از نظر خود او به عنوان یک اهرمی برای حمله به عملکرد کمیته نروژی صلح نوبل، خواهد بود.
ترامپ هفته گذشته و پس از اعلام طرح موسوم به صلح ترامپ برای غزه، اعلام کرد که حماس وقت چندانی برای پاسخ ندارد. او ضرب الاجل یکشنبه (دیروز) را برای اعلام موضع حماس تعیین کرد اما حماس جمعه شب و دو روز پیش از پایان ضرب الاجل، پذیرش مشروط این طرح را اعلام کرد و ترامپ بلافاصله از این موضع نه چندان صریح حماس استقبال کرد.
با وجودی که ناظران بین المللی و منطقه شانس زیادی برای توافق صلحی پایدار بین حماس و اسرائیل نمی بینند، اما این طرح برای ترامپ آن هم در آستانه اعلام برنده نوبل صلح، دستکم این فایده را دارد تا بهانه ای به دست او دهد تا به زعم خودش اقدام کمیته نوبل صلح را زیر سوال برده و خود را مستحق دریافت این عنوان معرفی کند و بر این اساس در سخنرانی های در جمع هوادارانش، بار دیگر از اقدامات کمیته نوبل صلح انتقاد کرده و تاکید کند که اقدام آنها در اعطای این جایزه به اوباما با وجودی که او هیچ کاری برای صلح انجام نداده بود، اشتباه بوده است.
دریافت نوبل صلح برای شخصیت ترامپ نوعی تشفی خاطر و یک نوع "تراپی" ذهنی و روانی است و عدم دریافت آن دستمایه ای برای او خواهد شد تا در سخنرانی ها در برابر حامیانش چهره ای حق به جانب و فردی که به تنهایی جلوی عالم و آدم ایستاده و هیچ کس قدر اقدامات فوق العاده عالی! او را نمی داند، معرفی می کند.
بر همین اساس او اصرار داشته و دارد تا حماس هر چه سریع تر موضع خود را اعلام کرده و مبادله اسرا انجام پذیرد تا به زعم خودش، هشتمین پرونده پایان دادن به جنگ ها در طول 9 ماه ریاست جمهوری اش نیز به سرانجام برسد؛ و همین یک نمایش مبادله اسرا و کاسته شدن از شدت بمباران غزه لااقل برای چند روز هم که شده، برای ترامپ کافی است تا در آستانه اعلام برنده امسال نوبل صلح، خود را مستحق دریافت این عنوان نشان دهد.
نکته جالب آنکه ترامپ از سوی دو دولت که هر یک نمادی از دو دنیای متفاوت و گاه متضاد هستند، به عنوان نامزد دریافت نوبل صلح معرفی شده: یکی از سوی بنیامین نتانیاهو دوست و متحد نزدیکش و دیگری از جانب دولت پاکستان که ظاهرا با شناختی که از ترامپ پیدا کرده اند، دریافت امتیازات سیاسی و اقتصادی از واشنگتن را با چاشنی تمجید و تحسین شخصی ترامپ همراه کرده اند، تا حداکثر بهره برداری را در راستای رقایت و خصومت دیرینه خود با هندوستان ببرند؛ آن هم در زمانی که به نظر می رسد "اراده همایونی امپراتور آمریکا!" فعلا بر مبنای سرسختی در برابر هندوستان و نزدیکی به رقیب آنها یعنی پاکستان استوار شده است.
خلاصه اینکه سراسر پرونده نامزدی ترامپ برای دریافت نوبل صلح فرایندی متناقض است؛ دریافت نوبل صلح از سوی فردی که بارها بر اعمال صلح از طریق قدرت- یعنی فرمول یکطرفه تسلیم در برابر قدرت و زور- تاکید کرده و با لحنی شیفته گونه از بمباران اتمی هیروشیما و دیگر بمباران های ارتش آمریکا در اقصی نقاط دنیا، سخن گفته است.