صفحه ی گوشی روشن است. در کادر جست وجو نوشته است: «چطور شاد باشم؟» «چطور زیبا به نظر برسم؟» «چطور موفق شوم؟» و گوگل، با میلیون ها پاسخ آماده، برای هر سؤال نسخه ای می پیچد اما هیچ کدام، نسخه ی خودِ او نیست.
به گزارش ایونا، دختران امروز در دنیایی رشد می کنند که هر پاسخ، پیش از پرسش آماده است. دنیایی که به جای سکوت، بی وقفه حرف می زند. در این هیاهوی بی پایان، آن ها یاد گرفته اند با فیلترها لبخند بزنند، با پست ها قضاوت شوند، و با لایک ها احساس ارزشمندی کنند. اما گاهی نیمه شب، میان نور سرد گوشی، سؤالِ بی پاسخ برمی گردد: «من واقعاً که هستم؟»
نسل دختران امروز، بیش از هر نسلی با اطلاعات احاطه شده اند، اما کمتر از همیشه احساس «شناخت» دارند. زیبایی، موفقیت، خوشبختی — همه در قالب هایی از پیش ساخته شده عرضه می شوند. و میان رقابتِ دیده شدن، خودِ واقعی، آرام و بی صدا به گوشه ای می خزد.
اما حقیقت این است: دختران امروز فقط کاربران شبکه ها نیستند؛ سازندگان جهان فردایند.
هر ویدیو، هر نوشته، هر تصویر، بازتابی از ذهن آن هاست. و هر انتخاب کوچکشان، دانه ای ست برای شکل دادن به فرهنگی تازه — فرهنگی که هنوز دارد یاد می گیرد چطور انسان بماند، در جهانی که بیش از حد مجازی شده است.
دختران این نسل می دانند که تکنولوژی دشمن نیست، اما بی فکری، چرا. آن ها آرام در حال یادگیری اند که فاصله ای بگذارند میان «بودن» و «نمایش». که جهان مجازی را نه خانه، بلکه ابزار بدانند. و شاید بزرگ ترین شجاعتشان همین باشد:
بازگشت از صفحه به زندگی
از جست وجو، به تأمل. از دیگران، به خود
در روز جهانی دختر، باید به یاد بیاوریم که دختران امروز، نه سطحی اند و نه ساده؛ فقط گاهی میان هزاران صدای بلند، فراموش می کنند که صدای خودشان چقدر زیباست. شاید لازم است جهان، کمی ساکت شود تا دوباره آن صدا شنیده شود.
صدای دختری که هنوز امید را باور دارد، اما این بار نه در گوگل، که در خودش جست وجو می کند.