دنیای مدرن و درمان‌هایی باستانی!

ما تقریبا همه چیز از ساختار دولتی، تا زبان هایی پیچیده، و داروهای مدرن را به تمدن های بشری مدیون هستیم که پیش از ما در جهان شکل گرفته اند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "مدیکال دیلی"، پیشینیان ما محیط های درمانی استریل امروزی یا داروهای پیشرفته ای که تجویز می شوند را در اختیار نداشته اند؛ آنها مجبور بودند با هر آن چه در اختیار دارند به مشکلات و بیماری های خود رسیدگی کنند. اما در برخی موارد هنوز تغییر خاصی ایجاد نشده و ما همچنان از برخی درمان های کهن در دنیای پیشرفته امروز نیز استفاده می کنیم.

عسل

چه چیزی می تواند بهتر از یک درمان خوشمزه نسبت به استفاده از دارو باشد؟ بسیاری از جوامع باستانی از عسل برای درمان زخم ها و بیماری های روده استفاده می کردند که از آن جمله می توان به مصری ها، آشوری ها، چینی ها، یونانی ها و رومی ها اشاره کرد. بنابر مطالعه ای که در سال 2013 انجام شد، عسل فعالیت ضد باکتریایی در برابر بسیاری از ارگانیزم ها را نشان می دهد.

در مصر باستان، عسل در ترکیب با روغن و فیبر به عنوان یک مرهم استاندارد برای زخم شناخته می شد و تقریبا تمامی داروهای مصری حاوی عسل و شیر بودند. از عسل در مومیایی کردن و کمک به التیام زخم های عفونی استفاده می شد.

در یونان باستان، عسل برای درمان درد و تب مورد استفاده قرار می گرفت. بقراط، دانشمند یونان که امروزه پزشکان به نام وی سوگند یاد می کنند، از عسل برای طاسی، جلوگیری از بارداری، بهبود زخم، به عنوان ملین، سرفه و گلو درد، بیماری های چشم در قالب ضد عفونی کننده موضعی، و پیشگیری و درمان جای زخم استفاده می کرد.

در دوران مدرن، پژوهش ها نشان داده اند که عسل می تواند واکنش های ایمنی در زخم ها را تحریک کرده و به عنوان یک ضد التهاب عمل کند.

طب سوزنی

طب سوزنی، یک روش درمانی باستانی چینی است که در آن از فرو کردن سوزن به نقاط خاصی از پوست بدن برای تحریک بخش های مختلف بدن استفاده می شود تا به عنوان مثال، درد در ناحیه کمر، گردن، زانوها و سر تسکین یابد. امروزه، از طب سوزنی به عنوان درمانی برای افسردگی و کمک به ترک سیگار نیز استفاده می شود و مطالعاتی در زمینه این که آیا طب سوزنی می تواند نشانه های مرتبط با درمان سرطان را تسکین دهد نیز در حال انجام است.

آلوئه

اگر یک چیز وجود داشته باشد که تمدن های باستانی در مورد آن توافق داشته باشند، آلوئه است. آلوئه در یونان باستان، مصر، هند، مکزیک، ژاپن و چین کاربرد پزشکی داشته است. بنابر گزارش موسسه ملی سلامت آمریکا، شش هزار پیش در مصر، گیاه آلوئه ورا به عنوان «گیاه جاودانگی» شناخته می شد. از آلوئه ورا برای درمان مشکلات پوستی، بهبود زخم ها و ماده ای ملین استفاده می شد.

امروزه آلوئه ورا از شهرت خوبی به عنوان درمانی سنتی برای انواع بیماری ها از جمله دیابت، آسم، صرع، و استئوآرتریت (آرتروز) برخوردار است. همچنین، از این گیاه به صورت موضعی برای استئوآرتریت، سوختگی، آفتاب سوختگی، و پسوریازیس استفاده می شود.

(نکته: به نظر می رسد آلوئه ورا برای آرام کردن و درمان خارش نیش پشه نیز کارایی دارد.)

شستن دست

شستن دست ها به صورت مرتب خطر گسترش میکروب ها و بیماری ها را کاهش می دهد و قدمت این کار به گذشته های دور باز می گردد. با این وجود، ایگناز زمل وایز، پزشک مجارستانی، شست دست ها را به ایده ای محبوب در جامعه پزشکی تبدیل کرد و این کار زندگی های بی شماری را نجات داده است. امروزه، سازمان های سلامت و بهداشت مانند مرکز کنترل بیماری آمریکا شست و شوی مرتب دست ها، به ویژه در فصل سرماخوردگی و آنفلوآنزا، را به عنوان روشی برای پیشگیری از گسترش بیماری توصیه می کنند.

پوست درخت بید

در بسیاری از جوامع، از جمله چینی و اروپایی، مردم برای مبارزه با تب، درد و التهاب روش جویدن پوست درخت بید را مورد استفاده قرار می داده اند. بنابر گزارش دانشگاه مریلند، به واسطه یک ماده شیمیایی در پوست درخت بید سپید که به نام سالیسین شناخته می شود و مشابه با آسپرین است، این کار می تواند موثر باشد. در حقیقت، در سال های دهه 1800 از سالیسین برای توسعه آسپرین استفاده شده بود. تسکین درد به واسطه استفاده از پوست درخت بید به آرامی رخ می دهد اما می تواند از ماندگاری بیشتری نسبت به آسپرین برخوردار باشد.

امروزه پوست درخت بید به عنوان یک ماده ضد التهاب و ضد درد توصیه می شود.

پولستار 5؛ تعریف جدید از خودرو سوئدی (+عکس)

تماشاخانه

وقتی رودخانه‌ها هم دیجیتال می‌شوند؛ پروژه عجیب اروپایی برای نجات آب (فیلم)

ایرج ؛ پهلوان آواز ایران / صدای شش‌دانگ (+صدا)

فیلم های دیگر