سیاهچاله‌ای ۶۰۰ هزار برابر عظیم‌تر از خورشید به سمت کهکشان راه‌شیری در حرکت است

مکانیسم هیلز

با استفاده از داده‌های تلسکوپ گایا – که سال‌هاست اجرام کهکشان راه شیری را نقشه‌برداری می‌کند – پژوهشگران سرعت و حرکت ۲۱ ستاره‌ی فوق‌سریع را اندازه‌گیری کردند. این کار به آن‌ها اجازه داد که منشأ ۱۶ مورد از این ستارگان را ردیابی کنند. آن‌ها دریافتند که از میان این ۱۶ ستاره، ۷ مورد از ناحیه‌ی سیاهچاله‌ی کمان ای (Sagittarius A) سرچشمه گرفته‌اند. اما ۹ ستاره‌ی باقی‌مانده احتمالاً از ابرهای ماژلانی آمده‌اند.

به گفته‌ی محققان، این موضوع نشان می‌دهد که آن‌ها تحت تأثیر «مکانیسم هیلز» از یک سیاهچاله‌ی پنهان به بیرون پرتاب شده‌اند. مکانیزم هیلز پدیده‌ای است که زمانی رخ می‌دهد که یک سیاهچاله با دو ستاره‌ی نزدیک به خود تعامل داشته باشد. در این فرآیند، جاذبه‌ی شدید سیاهچاله باعث می‌شود که یکی از ستارگان با سرعتی فوق‌العاده زیاد پرتاب شود؛ گاهی آن‌قدر سریع که حتی می‌تواند از کهکشان خود نیز خارج شود.

سرنوشت ما در صورت برخورد کهکشان‌های ماژلانی و راه شیری چه می‌شود؟

در حال حاضر، ابرهای ماژلانی در فاصله‌ای حدود ۱۶۰ هزار سال نوری از کهکشان ما قرار دارند و سقوط تدریجی آن‌ها به درون راه شیری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.

به گفته‌ی پژوهشگران، اگر وجود این سیاهچاله‌ی فوق‌العاده پرجرم تأیید شود، احتمال دارد که با کمان ای* به عنوان سیاهچاله‌ی مرکزی کهکشان راه شیری ادغام شود و سیاهچاله‌ای عظیم‌تر را شکل دهد.

این رویداد کهکشانی بدون شک تماشایی خواهد بود، اما بر اساس برآوردهای اخیر، این برخورد کیهانی حدود ۲ میلیارد سال دیگر رخ خواهد داد.

اشتراک گذاری :

مصطفی رحماندوست: «آخه خسرو شکیبایی که سین و شینش می زنه»/ خسرو شکیبایی قول داد شعر را درست بخواند