۱۷ مهر ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۷ مهر ۱۴۰۴ - ۰۱:۳۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۱۰۰۸۰۹
تاریخ انتشار: ۲۳:۰۵ - ۱۶-۰۷-۱۴۰۴
کد ۱۱۰۰۸۰۹
انتشار: ۲۳:۰۵ - ۱۶-۰۷-۱۴۰۴

پل ورسک؛ افتخار ملی

پل ورسک؛ افتخار ملی
در ظاهر، این سازه شاهکاری مهندسی است؛ بنایی که در دهه‌ی ۱۳۱۰ خورشیدی به دستور رضاشاه، با طراحی مهندسان اتریشی و دستان کارگران ایرانی ساخته شد؛ نشانه‌ای از عزم صنعتی‌شدن و ورود به جهان مدرن. اما تاریخ همیشه چهره‌ی دیگری هم دارد.

هر بار که به شمال سفر می‌کنم و قطار از دل تونل‌های البرز بیرون می‌آید، ناگهان پیکر سنگی پل ورسک در میان مه نمایان می‌شود؛

جایی که ذهنم، همیشه میان غرور و تردید معلق می‌ماند

نمادی از اراده‌ی ملی، یا قطعه‌ای از بازی قدرت‌ها در قرن بیستم؟

هر بار که سایه‌ی پل بر دره می‌افتد، گفت‌وگوی قدیمی با همسفرم دوباره آغاز می‌شود.

از خود می‌پرسیم:

آیا این پل، نشانه‌ی استقلال و شکوه ایران بود؟

یا بخشی از نقشه‌ای حساب‌شده از سوی قدرت‌های هژمون آن روزگار — همان روباه پیر و هم‌پیمانانش که دهه‌هاست مسیر ایران را در نقشه‌ی ژئوپلیتیکی خود ترسیم کرده‌اند؟

هیچ‌گاه به پاسخ مشترکی نرسیده‌ایم.

پل همان‌جا ایستاده است؛ باشکوه و خاموش، و ما هنوز در رفت‌وبرگشت میان غرور ملی و تردید تاریخی.

در ظاهر، این سازه شاهکاری مهندسی است؛ بنایی که در دهه‌ی ۱۳۱۰ خورشیدی به دستور رضاشاه، با طراحی مهندسان اتریشی و دستان کارگران ایرانی ساخته شد؛ نشانه‌ای از عزم صنعتی‌شدن و ورود به جهان مدرن.

اما تاریخ همیشه چهره‌ی دیگری هم دارد.

چرا مسیر راه‌آهن ایران به‌جای شرق و غرب، از شمال تا جنوب کشیده شد؟

چرا درست در مسیری که از نظر نظامی، حیاتی‌ترین راه ارتباطی میان خلیج فارس و مرزهای شوروی بود؛ همان مسیری که اندکی بعد، ارتش بریتانیا برای انتقال تدارکات جنگ جهانی دوم از آن بهره گرفت و وینستون چرچیل آن را «پل پیروزی» نامید؟

اما آیا این نام، واقعاً نشانه‌ی افتخار ایران بود، یا نشانه‌ی آن‌که مسیر ما، پیش از ما تعیین شده بود؟

آیا این پل ما را به جهان پیوند داد، یا جهان را به قلب سرزمین ما رساند؟

شاید ورسک تنها دو کوه را به هم وصل نکرد؛ بلکه دو قدرت جهانی را نیز در میانه‌ی سرزمین ما به هم رساند.

پلی که ایران ساخت، اما جهان از آن عبور کرد.

برای بعضی، نشانه‌ی تولد ایران نوین است؛ برای بعضی دیگر، یادگار دوران وابستگی با چهره‌ای مدرن.

و شاید همین دوگانگی است که پس از نزدیک به یک قرن، هنوز هر بار با دیدنش، ذهن آدم را در میانه‌ی افتخار و پرسش معلق نگه می‌دارد

در مرزی باریک میان ساختن و ساخته شدن.

وقتی دیگران از رویت می‌گذرند و نامت را در کتاب‌هایشان می‌نویسند،

تو می‌مانی و پرسشی قدیمی میان غرور و تردید:

آیا ما از دل تاریخ عبور کردیم، یا تاریخ از دل ما؟

برچسب ها: پل ورسک ، رضاشاه ، البرز
ارسال به دوستان
۲۱ دانشگاه در جهان که بیشترین تعداد میلیاردرهای آینده را تربیت کرده‌اند (+ اینفوگرافی) موشک FZ123: راهکار ارزان‌قیمت اروپا برای شکار پهپادهای شاهد در آسمان اوکراین دیدار معاون بین‌الملل شرکت «روس‌اتم» با اسلامی مصر با درخشش محمد صلاح رسماً به جام جهانی ۲۰۲۶ صعود کرد لبران جیمز با «تصمیم دوم» هواداران را فریب داد؛ موج خشم در انتظار فوق ستاره لیکرز الجزیره: حماس با آزادی تمام اسیران اسرائیلی موافقت کرده است بازگشت فیوری از بازنشستگی؟ عربستان به دنبال برگزاری مبارزه قرن با آنتونی جاشوا ناصر ابراهیمی: فوتبال ایران در سال‌های آینده بدتر خواهد شد؛ هیچ برنامه اصولی برای بهبود نداریم شلیک یک پهپاد از یمن در نزدیکی مرز مصر ترامپ: توافق در غزه بسیار نزدیک است قصه‌های نان و نمک(۴۱)/ای نامه که میروی به سویش، از جانب من ... شایع ترین و ساده ترین علائم نارسایی قلبی مهاجم سابق والنسیا متهم به «دو فقره تعرض جنسی»؛ رافا میر در خطر اثبات تخلف تاجگردون: کسری بودجه نتیجه تصمیمات دولت است ۲۵ سال پس از پایان انتظار؛ روزی که شوماخر فراری را از کابوس ۲۱ ساله نجات داد