عصرایران- سال ها پیش ناصر تقوایی کارگردان تازه درگذشته ایران با احمد شاملو یگانه شعر معاصر ایران مصاحبه جالبی کرد که بخشی از آن را به بهانه درگذشت این کارگردان بزرگ در این مجال آورده ایم:
تقوایی: «آیا گاهی پیش آمده که مفاهیمی در ذهن شما باشد، مفاهیم شعری منظورم هست و شعری در ذهن شما باشد ولی به قلمتون نیاد و نتوانید بنویسیدش؟»
شاملو: «وقتی که من شعری را می نویسم حتما مفاهیمی است که قبلا سروده شده در ذهن من.»
تقوایی : «یعنی واقعا ممنوعیت ها نیست؟»
شاملو: «نه، ممنوعیت جای خودش. ممنوعیت جلوی نشرش را می گیرد اما جلوی تولیدش را که نمی تواند بگیرد.»
تقوایی: «زبان فارسی واقعا آن قدر قوی هست که به شاعر این اجازه را بدهد که هر چیز را که میخواهد به زبان بیاورد؟»
شاملو: «بله، من به زبان فارسی معتقدم، من معتقدم هر مفهومی را این زبان می تواند به زیباترین صورت ارائه بدهد.»
تقوایی: «شما برای کنجکاوی چه کلمه ای داشتید؟»
شاملو:«خود کنجکاوی یعنی چی؟ از کلمه کنجکاوی شما به کجا می رسید؟ مثل اینکه یک نفری یک گوشه ای از زمین را می کند که ببیند زیر آن چیست. «کنج» و«کاویدن» خب با زبانی که خود به خود اینقدر ایماژ و شعر داخلش هست،شعر گفتن به عقیده من کار آسانی می شود.»
تقوایی: «آیا ما می توانیم امیدوار باشیم به قول شما که خود زبان ما خودش را نجات خواهد داد در آینده؟»
شاملو: «حتما برای اینکه آدم ها حداکثر ۶۰ سال، ۷۰ سال عمر می کنند. همین طور ۶۰سال به ۶۰سال،۷۰ سال به ۷۰ سال این عوض می شود به جلو می رود. ما یک وقتی بیدار می شویم، می بینم که غبار آن قرن ها تبدیل شده به یک چیزی در هوا و زمانه پیش رفته است ، آدم ها پیش رفته اند، زبان هم از این قاعده مستثنا نیست و عوض می شود.»
روح هر دو شاد