خسرو رفیعی
روزنامه اعتماد
چند هفته پیش یکی از بزرگان، پزشکان و دلسوختگان کشور در زمان بازدید معاون وزیر بهداشت صراحتا با ایشان گفتوگو کرد و پیغام فرستاد که اگر مافیا دست از سر ما بردارد ما بدون کمک دولت و بدون بودجههای دولتی اصفهان را نجات میدهیم واظهار داشت صدای ما را به گوش رییسجمهور محترم برسانید.
این گفتوگو در بسیاری از شبکههای مجازی منعکس، پخش شد و بسیاری آن را مشاهده کردند. شهر اصفهان و بسیاری از مناطق دیگر کشور به دلیل تغییر اقلیم خشکسالی و بحران مدیریت در حال از بین رفتن است. دریاچه ارومیه را خشک کردیم، بسیاری از تالابها خشک شده و سرزمین ما به سوی نابودی حرکت میکند.
متخصصین اعلام میکنند برای جبران خشک شدن منابع زیرزمینی که عامل فرونشست گردیده، حداقل ۷۰ هزار سال زمان میخواهد تا قسمتی از بلایی که بر سر فرونشست آوردهایم جبران شود. مطمئن هستم کسانی که امروز برای مدیریت پایدار بخش آب کشاورزی و آب شرب مدیریت میکنند، نه اسکندر مقدونی هستند نه چنگیزخان مغول، نه تیمور لنگ، نه قوم عرب. اینها نمیتوانند تا این حد برای نابودی این سرزمین نقشه داشته باشند و حتما به نجات کشور فکر میکنند.
وقتی یک نفر میگوید من میتوانم برای شما بارانزایی کنم، از دانش قنات بهره بگیریم یا دیگری میگوید آبخوانداری کنیم، چه میزان آن را عملیاتی کردهایم.
معمر قذافی، رییسجمهور سابق لیبی حدود ۶۰ تا ۷۰ سال پیش برای رساندن آب به نقاط مختلف کشورش و حتی همسایههای لیبی حرکتی کرد که اکنون لیبی از بیآبی نجات یافته و این سرزمین در سراسر کشورش به آب کافی برای مصارف مختلف دسترسی دارد.
امروز عربستان هرگز اعلام نمیکند آب نداریم و برای کمبود آب باید برنامهریزی کنیم. امارات، قطر و دیگر کشورهای منطقه جنوب آسیا هم از کمبود آب ناله نمیکنند، رنج نمیبرند و آن را مدیریت کرده و برای آن برنامه دارند.
در سالهای گذشته چه میزان به دانش متخصصان خود و گفتههای دلسوختگان این دیار توجه کرده، چه میزان برای برگزاری جلسه و گوش کردن و آن را عملیاتی کردن زمان گذاشتهایم، به راستی وقتی یک دلسوخته پیغام میدهد که به رییسجمهور محترم بگویید اجازه ندهد مافیا ما را اذیت کند، ما با هزینه خودمان اصفهان را بازسازی میکنیم، در طول این چند هفته به جای وقت گذاشتن در سایر بخشهای بیهوده که دردی از دردهای ما درمان نمیکند، به آن توجه کرده و آن را اجرایی کردهایم؟
مسوولان اصفهان اعلام میکنند ما برای نجات زایندهرود برنامه داریم و ارایه کردهایم، چرا مافیا اجازه نمیدهد این برنامهها عملیاتی شود. مگر ما مسوولان جدید اصفهان را از پشت کوه آوردهایم که اجازه حرکت به آنها نمیدهند.
نقاط مرکزی اصفهان میدان نقشجهان، عمارت عالیقاپو، مسجدعباسی، مسجدشیخ لطفالله، منارههای قدیمی اصفهان، مسجد سید و بسیاری از آثار تاریخی اصفهان که بزرگترین منبع درآمدی گردشگری اصفهان هستند با بحران مواجه، ترک خورده و با فرونشست مواجه است.
چرا صدایی از کسی بلند نمیشود. اصفهان در حال نابودی است، این سرزمین که سالیان دراز به عنوان مرکز سیاحتی کشور، میزبان میلیونها گردشگر بوده امروز به کجا میرود. چرا مجوز نمیدهند؟ مشکل کجاست؟ چرا مردم را آگاه نمیکنند؟ کجای کار غیرقابل حل است؟ وقتیآقای مهندس زنگنه، وزیر سابق نفت میگوید اجازه دهید در یک برنامه زنده تلویزیونی مسائل «کرسنت» را به آگاهی مردم خواهم رساند، چرا اجازه نمیدهند. اینبار آقای زنگنه شهامت داشته و گفته کل مسائل مافیا را خواهد گفت ولی اجازه ندادند.
مشکل زایندهرود چیست و کجاست؟ انتظار ما دلسوختگان آب کشور، دلسوختگان زایندهرود و دریاچه ارومیه از آن رسانه محترم آن است که شفافتر سخن بگوییم و برای نجات این سرزمین کمک کرده، فکر کنیم، برنامه و راهکارها را ارایه دهیم.
شهر اصفهان را آلوده کردهایم، بستر زایندهرود به فلزات سنگین آلوده شده، هزاران هکتار زمین با تولید ریزگردها این منطقه را تهدید میکند، سلامتی جامعه در خطر قرار گرفته و به بحران جدی نه تنها برای اصفهان بلکه برای کل ایران مواجه شدهایم. این پدیده بسیاری از استانهای کشور را درگیر کرده است. نزدیک به ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار زمین در استان اصفهان براساس آمار سازمان حفاظت از محیطزیست کانون گرد و غبار شده و
۷ میلیون هکتار در کل کشور با این بحران مواجه شده است. فرونشست زمین در استان اصفهان و به ویژه شهر اصفهان به شدت در حال گسترش است و تهدیدی جدی برای سرزمین ما است. تالاب گاوخونی خشک شده، کانون گرد و غبار گردیده، شهر اصفهان و سلامت مردم را در خطر قرار داده است.
تالابها از مهمترین و با ارزشترین منابع اکوسیستم هر منطقه هستند که اکثر آنها خشک شده و گاوخونی نمونه آن است. این تالابها نهتنها ارزش خود را از دست دادهاند، ازسوی دیگر خطری جدی برای محیطزیست و سلامت شهروندان شدهاند.
دریاچه ارومیه نیزهمین بحران را دارد و شاید بسیار وخیمتر. کاهش بارندگی و تداوم خشکسالی باتوجه به اینکه کشور ما روی کمربند خشک جهان قرار گرفته از سالهای قبل قابل پیشبینی بود و دست روی دست گذاشته و به این امر حیاتی توجه نکردهایم. امروز دلسوختگان اصفهان رسما اعلام میکنند، میتوانند شهر اصفهان و استان اصفهان و زایندهرود را نجات دهند به شرط آنکه، دست و پای آنها را نگرفته و به بهانههای غیراصولی مقابل آنها قرار نگیرند.
وقتی این دلسوخته بزرگ اصفهان با شهامت پیغام میدهد تمام هزینههای این اصلاح را خودمان پرداخت میکنیم و از بودجههای دولتی کمک نمیخواهیم، چرا هنوز منتظریم. آیا نباید هرچه سریعتر این مجوزها را داد تا به کشور کمتر آسیب زده شود. مگر این دلسوختگان اصفهان غیرمنطقی هستند، اجازه دهیم حرکت را شروع کنند.
منابع سطحی را از دست دادهایم، منابع آب زیرزمینی را به فاجعه تبدیل کردهایم، هر پست و مقامی که عنوان میکند انتقال آب از دریای عمان اشتباه است و هزینه آن گزاف است به ایران و ایرانی خیانت میکند. انتقال آب از دریای عمان محیطزیست را در مرکز کشور نجات میدهد، کشاورزی را بهبود میبخشد، آب شرب و صنعت را از بحران نجات میدهد، اشتغالزایی افزایش مییابد، بسیاری از هزینههای سرسامآور دیگر را کاهش میدهد. کافی است به کشورهای جنوب خلیجفارس نگاه کنیم، زایندهرود، ارومیه و ایران را نجات دهیم.