دبیر جدید شورای عالی فضای مجازی چه نگاهی به فضای مجازی دارد؟

عصر ایران - سیدابوالحسن فیروزآبادی ، امروز به عنوان دبیر شورای عالی فضای مجازی انتخاب شد. آنچه می خوانید ، دیدگاه او نسبت به فضای مجازی است که در سال 1390 توسط وی در خبرآنلاین تحت عنوان "فضای مجازی، مجاز نیست " منتشر شده است. ضمن تبریک این انتخاب، یادداشت وی را می خوانیم:

  فضای مجازی در یک فضای حقیقی از ارتباط انسان‌ها با یکدیگر و با اشیاء با استفاده از فناوری های ارتباطی واطلاعاتی شکل می‌گیرد که بدلیل ویژگی‌های ارتباطی آن از قبیل قابلیت‌های تولید، ذخیره‌سازی، پالایش، پردازش و توزیع اطلاعات در همه زمان‌ها و مکان‌ها و همچنین امکان تکثر هویتی و قابلیت تحرک و انعطاف پذیری شبکه ای افراد در آ ن فضا ، مورد توجه می‌باشد.
 
علت بکارگیری ترکیب کلمه مزبور که از "فضا" و "مجازی" تشکیل می شود ، را می توان چنین برشمرد: اطلاق فضا بدلیل روابط ویژه زمان ، مکان و انسان ها در شبکه های ارتباطی فاوا است که در آن داده و اطلاعات حکم اکسیژن در هوا را دارد و موجب شکل گیری فضای مجازی می گردد.از جمله آنها می توان به استقلال زمان و مکان در بهره برداری از خدمات عرضه شده در فضای مزبور می باشد.همچنین می توان حجم بالای اطلاعات تولید شده در یک زمان طولانی را در مدت بسیار کوتاهتری به هر نقطه ای در جهان انتقال داد. بعضا از این قابلیت به عنوان فشردگی زمان و مکان یاد شده است.
با توسعه شبکه مخابراتی تلفن همراه ، برقراری ارتباط صوت و داده(تصویر ) بین همه کس در همه جا و بصورت همه وقت و برخط ممکن شده است.

مجاز در لغت به معنای "استعمال لفظ در غیر از معنایی که برای آن وضع شده است " می باشد . علت اطلاق "مجازی" می تواند بدلیل اطلاق فضایی غیر از فضای واقعی فیزیکی به فضای برآمده از شبکه های فاوا باشد و یا منظور از مجاز ، انتقال و جابجایی داده و اطلاعات در شبکه های فاوا است. بخصوص که بخش مهمی از داده ها مربوط به انتقال تصاویر ثابت و متحرک می باشد و تصاویر را میتوان سهوا یک روایت مجازی از واقعیت دانست.بنا بر این "مجاز" در اینجا با مصطلح مجاز در ادبیات تفاوت دارد.

وجه تسمیه به هریک از دلایل فوق باشد ، صحیح نیست. زیرا فضای مزبور در حال انبساط انفجاری خود می باشد ( شبیه نظریه بیگ بنگ در فضای فیزیکی واقعی ) و هم اکنون همه آحاد بشریت به انحاء مختلف ازقبیل رسانه های جمعی (رادیو و تلویزیون) و رسانه های اجتماعی (بیش از یک میلیارد نفر عضو شبکه های اجتماعی هستند) و شبکه های ارتباطی ( بیش از سه میلیارد نفربهره بردار شبکه های تلفن همراه ) در فضای مجازی قرار دارند.

هم اکنون در دوران وب2 هستیم و در کمتر از یک دهه از وب 3 گذر کرده ، وارد وب4 که وب هم زی ( وب ارتباطی انسانها واشیا) نام دارد خواهیم شد و در آن حالت فضای مجازی به مراتب بزرگتر از فضای فیزیکی خواهد شد.

بدیهی است مجاز بزرگتر از واقعیت نمی تواند مجاز باشد. بخصوص که در فضای مجازی واقعیت فیزیکی از اجزای اصلی سازنده فضا است و استمرار فضا با وجود واقعیت امکان پذیر می باشد.
لذا بعضی از محققان واژه هایی چون واقعیت مختلط، مجاز افزوده یا واقعیت افزوده را خلق کرده اند. همچنین سایر مواردی که از لحاظ لغوی بر غیر از فضای سه بعدی فیزیکی اطلاق می شود نظیر فضای عمومی هابرماسی ( اتفاقا بخش غالب آن در این فضا شکل میگیرد) در کدام مقوله قرار می گیرند؟

از سوی دیگر وجود داده های پر حجم و متنوع در فضای مجازی ، رویکردهای جدید علمی در کنار روش سنتی فرضیه محور نظیر علم مبتنی بر اکتشاف از داده های موجود ایجاد کرده است.
به جای آنکه به فکر روشی تجربی برای اثبات فرضیه (مبتنی بر پیش فرض های اثبات نشده) باشد ، بیشتر در صدد هم جوشی داده های چند رشته ای و چند حوزه ای برای کشف یک دیدگاه نوین ویا نظم پنهان خواهد بود. چالش فعلی برای بکارگیری گسترده چنین رویکردهایی در مورد آنالیز چند پتا بایت داده در مقیاس زمانی قابل قبول و توانایی خلق مدل های تفصیلی و غنی و پردازش مقادیر بزرگ داده های تجربی که توسط نسل جدیدی از ابزارهای علمی تولید می شوند، است.

مباحث جدیدی چون داده کاوی مطرح شده است که خروجی آن دانش است و بدین ترتیب شاهد روندی هستیم که با مدیریت داده آغاز شده و با مدیریت اطلاعات ادامه یافته و به مدیریت دانش ختم می گردد.

از سوی دیگر توسعه سیستم های نمایش در فضای مجازی موجب بصری تر شدن انسان ها و افزایش سرعت انتقال اطلاعات به انسانها و ایجاد تفاوت در نوع ادراکات و ارتباطات گردیده و درنتیجه قابلیت خلق فراواقعیت و شبیه سازی های مربوطه امکان پذیر شده اند. لذا بایستی توجه داشته باشیم تسمیه فضای مجازی بر این فضای غیرقابل انکار صحیح و مجازنیست.