«سهراب سپهری» شاعر دوستی و مهربانی

رضا اسماعیلی، شاعر با اشاره به مقبولیت خوب «سهراب سپهری» در بین عام و خواص اظهار کرد: «سهراب سپهری» پس از انقلاب اسلامی ایران مقبولیت خود را داشت، صفای باطن و زلالی روح این شاعر سبب شده بود، شعرش آیینه صادق شخصیت او باشد، در شعر «سهراب سپهری» با تکلف و تصنع روبرو نیستیم.

وی افزود: زلالی و پاکی شعر «سهراب سپهری» به شخصیت وی بر‌می‌گردد و شعرش آیینه و تجلی شخصیت وی بود، در شعر «سهراب سپهری» نوعی عرفان شرقی را مشاهده می‌کنیم.

این شاعر با اشاره به جهانی که «سهراب سپهری» به تصویر می‌کشد، بیان کرد: در جهان «سهراب سپهری» مردم عاری از خشونت هستند و از نابه‌سامانی‌های اخلاقی و سیاسی رنج نمی‌برند، شعرهایی «سهراب سپهری» حکم سرپناه را دارد که فرد با پناه بردن به آن به طمانینه و آرامش می‌رسد. «سهراب سپهری» را می‌توان شاعر دوستی و مهربانی معرفی کرد.

اسماعیلی ادامه داد: «سهراب سپهری» مخاطبین خود را در تمام اشعارش به عشق و مهرورزی تشویق می‌کند. وی خود را از آلودگی سیاست برکنار کرده است. این شاعر تلاش کرده پیام‌آور صلح و دوستی برای مردم باشد.

این شاعر با اشاره به پیام‌آور صلح و دوستی بودن «سهراب سپهری» به جایگاه وی در ایران و بین مردم جهان اشاره کرد و گفت: ما باید از «سهراب سپهری» بیاموزیم که در اشعار خود صادق باشیم تا در قلب مردم جایی پیدا کنیم، ما نباید فقط زیبا شعر بگوییم بلکه شاعرانه و زیبا زندگی کنیم.