ابدیت

افلاطون زمان را تصویری متحرک از «ابدیت» می‌داند؛ بازتابی که حرکتش منظم و هماهنگ با عدد است. جهان محسوس، همچون آیینه‌ای ناقص، تنها سایه‌ای از حقیقت جاودان و بی‌حرکت مُثُل‌هاست.

برخی از لحظه ها در زندگی همانند درخشش صاعقه اند، بیش از چند ثانیه نمی پایند، اما روشنایی و تأثیری دیر هنگام به جا می گذارند. بی شک شما نیز یکی از این لحظات جادویی را تجربه کرده اید؛ ثانیه هایی که ابدیتی می سازند، و در گذر سال ها و پیچ و خم زندگی، هر گاه به یادشان می افتید، درست عین روز اول، نفس تان بند می آید و سرشار از شعف و رضایت می شوید! این ها لحظاتی است که در آن واقعا زندگی کرده ایم.