راوی قصه پریان در پیاده رو های کانادا / وقتی راه می‌روید باید سرتان را پایین بگیرید (فیلم)

فیلم گزارش را این‌جا ببینید

عصر ایران ــ مونترآل، شهری که به هنر خیابانی شهرت دارد، این روزها چهره‌ای متفاوت از خلاقیت شهری به نمایش گذاشته است. در حالی که بسیاری از نقاشی‌های دیواری این شهر بر بلندای ساختمان‌ها جا خوش کرده‌اند و برای دیدن‌شان باید به آسمان نگاه کرد، گروه دیگری از آثار هنری درست زیر پاهای عابران شکل گرفته‌اند: موزاییک‌های رنگارنگ و ظریف که شکاف‌های کف‌پوش پیاده‌روها را به صحنه‌ای برای روایت قصه‌های پریان تبدیل کرده‌اند.

خالق این آثار لورانس پتیت (Laurence Petit) است؛ هنرمندی که ساکنان شرق مرسیه او را «راوی قصه‌های پریان پیاده‌روها» می‌نامند. او می‌گوید آغاز این مسیر به دوران همه‌گیری کرونا بازمی‌گردد، زمانی که بیکاری طولانی و قرنطینه، او را به تجربه‌ای تازه سوق داد: «می‌دانستم هنرمندی در فرانسه کار مشابهی انجام می‌دهد و از ایده‌اش الهام گرفتم. اول فکر می‌کردم آب و هوای برفی مونترآل اجازه نمی‌دهد این آثار دوام بیاورند، اما بی‌کاری داشت مرا دیوانه می‌کرد. شروع کردم و نتوانستم متوقف شوم. حالا پنج سال گذشته و هنوز ادامه می‌دهم.»

این هنرمند که روزهای ابتدایی بدون مجوز کار می‌کرد، اکنون به صورت رسمی اجازه نصب آثارش را دارد. او با خنده می‌گوید: «در آغاز حس یک یاغی بودن داشتم و عاشق این حس بودم.»

مواد اولیه کارهای او اغلب از ظروف قدیمی، لیوان‌ها یا فنجان‌هایی تشکیل می‌شود که مردم به او هدیه می‌دهند یا از بازارهای محلی می‌خرد. انتخاب شکاف مناسب در پیاده‌رو برایش روندی شهودی است: «هنگام پیاده‌روی شکاف‌ها با من حرف می‌زنند. مثلاً به خودم می‌گویم این می‌تواند یک روباه باشد. باید به این صداها گوش داد.»

پتیت می‌گوید فرایند خلق هر اثر از انتخاب محل تا نصب نهایی حدود پنج تا ده ساعت زمان می‌برد و پشت این کار دو دهه تجربه نهفته است. برای او، ارتباط با مردم یکی از لذت‌بخش‌ترین بخش‌های ماجراست: «وقتی عابران یا دوچرخه‌سواران می‌ایستند، با من حرف می‌زنند و کارم را تحسین می‌کنند، برایم ارزشمند است. چون با این آثار می‌خواهم قلبم را گرم کنم و این گرما را با دیگران به اشتراک بگذارم.»

اگرچه همه آثارش برایش ارزشمندند، اما می‌گوید یک اثر از همه برایش خاص‌تر است: نهنگی آبی‌رنگ با گل‌هایی که یادآور دریاست. «من عاشق آب هستم، بنابراین این کار حس نزدیکی بیشتری به من می‌دهد.»

آثار لورانس پتیت حالا بخشی از بافت بصری مونترآل شده‌اند؛ قصه‌هایی رنگین که هر روز زیر پای رهگذران روایت می‌شوند و به آنها یادآور می‌کنند که گاهی زیبایی، درست در جایی است که کمتر به آن نگاه می‌کنیم.

مرگ هولناک دختر جوان زیر شکنجه دوستانش

بیشتر بخوانید:

هنر در سبد کالای ضروری مردم جایی ندارد

اولین تیزر پشت صحنه فیلم "ماجرای نیمروز" (فیلم)

تماشاخانه

تشویق به‌جای ترس / کودکان؛ بهترین «ماموران آب» در خانه‌ها (فیلم)

زباله نگو طلا بگو / نیویورک زباله‌های غذایی را به «طلای سیاه» تبدیل می‌کند (فیلم)

فیلم های دیگر