روزنامه اعتماد نوشت: در تحولی استراتژیک که نشان از تعمیق روابط راهبردی تهران و پکن دارد، اگر چین در واکنش به فعالسازی مکانیسم ماشه و در راستای اجرای معاهده 25 ساله، گامی عملیاتی برای سرمایهگذاری و تأمین مالی پروژههای زیرساختی ایران با استفاده از یوان دیجیتال بردارد، این اقدام، نه تنها آزمونی برای اراده چین در حمایت از شرکای خود در برابر فشارهای یکجانبه است، بلکه فصلی نوین در همکاریهای اقتصادی دو کشور میگشاید.
یوان دیجیتال به عنوان یک ارز دیجیتال ملی (e-CNY)، با ویژگیهای منحصربهفرد خود، ابزاری کارآمد برای دور زدن تحریمهای مالی غرب فراهم میآورد. این ارز که به صورت متمرکز توسط بانک مرکزی چین مدیریت میشود، هوشمند و قابل ردیابی است، اما مهمتر از آن، برای تسویه نیازی به زیرساختهای مالی غربی مانند سوییفت ندارد.
این استقلال مالی به شرکتهای چینی اجازه میدهد تا بدون هراس از تحریمهای ثانویه، در پروژههای زیرساختی ایران مشارکت کرده و منافع اقتصادی خود را در چارچوب همکاریهای دوجانبه تأمین نمایند. قابلیت شناسایی مسیر گردش این ارز توسط مقامات چینی، در عین حال که شفافیت لازم را فراهم میآورد، امکان نظارت و کنترل غربی را از بین میبرد.
این حرکت هوشمندانه، در بطن خود، پاسخی قاطع به سیاستهای زورگویانه ایالات متحده و تلاشی برای حفظ منافع مشروع چین در منطقه است.
پکن با این اقدام نشان میدهد که در کنار شرکای راهبردی خود ایستاده و اجازه نخواهد داد که موانع تحمیلی، مسیر اجرای طرحهای بلندپروازانهای چون ابتکار کمربند و جاده (BRI) را مسدود کند. ایران به عنوان یکی از شاهراههای کلیدی این ابتکار، نقشی حیاتی در موفقیت آن ایفا میکند و سرمایهگذاری چین در زیرساختهای ایران، گامی عملی در جهت تحقق این چشمانداز مشترک است. این همکاری نه تنها در مقابل سنگاندازیهای امریکا مقاومت میکند، بلکه الگویی موفق برای سایر کشورهای منطقه ارایه میدهد. در نهایت، این اقدام فراتر از ابعاد اقتصادی و سیاسی، تأثیری عمیق بر افکار عمومی مردم ایران خواهد داشت.
در شرایطی که برخی جریانهای غربگرا بهطور مداوم در تلاش برای تخریب تصویر چین در اذهان عمومی هستند، این همکاری ملموس و راهبردی، چهرهای مثبت از چین به عنوان یک دوست و شریک قابل اعتماد در دوران سختیها به نمایش میگذارد. این برندسازی مثبت، پیوند دو ملت را در مسیر مقابله با یکجانبهگرایی و ساختن آیندهای مشترک، مستحکمتر میسازد و نشان میدهد که جایگزینهای معتبری برای وابستگی به غرب وجود دارد.