عصر ایران - «گَری کابِرل»، علاقهمند مشهور خودروهای کلاسیک، دو هدف داشت: ادامه دادن خط طراحی کانسپتهای آیرودینامیکی «برلینا آیرودینامیکا تکنیکا» (BAT) فرانکو اسکالیونه و ادای احترام به همسر درگذشتهاش در اوایل دهه ۹۰. بهترین راه برای رسیدن به این دو هدف، ساخت یک مدل جدید از سری BAT بود.
کابرل در سال ۱۹۹۷ در اولین مراسم یادبود فرانکو اسکاگلیونه در ایتالیا، به همراه طراح «اِستروسِر مکمین» حضور یافت. قرار بود مکمین طراحی این خودرو را انجام دهد، اما متأسفانه او نیز درگذشت. با این حال، پروژه متوقف نشد و شرکت مشهور «برتونه» پیشنهاد تکمیل آن را مطرح کرد.
این خودرو سرانجام توسط «والری مولر» زیر نظر «دیوید ویلکی» و در دورهای که وی در استودیو طراحی برتونه مشغول به کار بود، طراحی شد. شاسی اصلی این مدل، آلفارومئو ۸C کامپتیزیونه بود. ویژگی شاخص این طراحی، بالههای عقب بزرگ و بالمانند در دو طرف، به علاوه یک باله مرکزی، شبیه به کانسپتهای BAT 5 و بهویژه BAT 7 بود. قرار بود BAT 11 ابتدا به صورت یک مدل کامل، و سپس به شکل یک خودروی کاملاً قابل رانندگی ساخته شود، اگرچه به نظر میرسد نسخه کاملاً رانشی هرگز محقق نشد.
قرار بود BAT 11 در نمایشگاه خودروی ژنو ۲۰۰۸ در غرفه برتونه رونمایی شود، اما شرایط مالی نامناسب و نزاع حقوقی بر سر مالکیت شرکت میان بیوه و دختران برتونه، باعث شد این شرکت از حضور در رویداد بازماند و گری کابرل جایی برای نمایش خودروی خود نداشته باشد.
اما کابرل و تیم برتونه تسلیم نشدند. آنها با توزیع اطلاعیههایی در روزهای مطبوعاتی نمایشگاه، اعلام کردند که یک خودروی بسیار ویژه در یک ضیافت شام در خارج از فضای نمایشگاه رونمایی خواهد شد.
به این ترتیب، خودروی BAT 11 عملاً از نظر فنی در ژنو رونمایی شد و گری کابرل بعدها آن را در همان سال در رویداد مشهور پبل بیچ و همچنین در چندین رویداد دیگر در ایالات متحده به نمایش گذاشت.