ورود پزشکی نوین به ایران با تأخیر بسیار همراه بود. در حالیکه کشورهای همسایه زودتر مدارس پزشکی خود را برپا کرده بودند، (مثل ترکیه )ایرانیان همچنان به نسخههای گیاهی و علفی دل بسته بودند. نخستین جرقه با امیرکبیر و دارالفنون زده شد، اما با مرگ امیرکبیر ناتمام ماند.
سرانجام در سال ۱۳۰۹ خورشیدی، دولت از پزشکی دعوت کرد که سالها در آمریکا تحصیل کرده بود و موفق به اخذ دکترای پزشکی شده بود: دکتر ابوالقاسم بختیار.با عزم راسخ به ایران بازگشت تا بنیان پزشکی مدرن را در کشور پیریزی کند.
به ابتکار او، و با حمایت دولت وقت، نخستین دانشکده پزشکی ایران در سال ۱۳۱۳ رسماً تأسیس شد.
روز افتتاح، رضاشاه در حضور استادان و دانشجویان گفت:«ایجاد دانشگاه کاری است که ملت ایران باید خیلی قبل از این شروع کرده باشد، حال که شروع شده باید جدیت نمود که زودتر انجام گیرد.»
اگرچه نامهایی چون علیاصغر حکمت و دکتر نجمآبادی در مدیریت و گسترش این دانشکده نقش داشتند، اما سنگبنای پزشکی مدرن ایران با ابتکار و پشتکار دکتر ابوالقاسم بختیار گذاشته شد.
مجله تاریخ و سیاست
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر