عصر ایران ؛ علی خیرآبادی - تصور کنید مهاجمی که از نوجوانی درخشش خود را آغاز کرده، در بالاترین سطح رقابتهای جهان گلزنی کند و با ۹۴۶ گل رسمی، تاج "پادشاه گلزنان" تاریخ فوتبال را بر سر بگذارد! کریستیانو رونالدو، اسطوره پرتغالی، با استقامتی بینظیر از سال ۲۰۰۲ تاکنون، رکوردهای مسی، پله و دیگر بزرگان را پشت سر گذاشته. این فهرست تاپ تن برترین گلزنان تاریخ، بر اساس آمار رسمی گلهای باشگاهی و ملی، نه تنها اعداد خیرهکنندهای را روایت میکند، بلکه داستانهایی از دورانهای متفاوت فوتبال را بازگو میسازد – از عصر مدرن با رقابتهای فشرده اروپایی تا لیگهای محلی قدیمی با چالشهای فنی. اما آیا این آمارها واقعاً "بهترین" را نشان میدهند؟ شما در کامنتها به ما بگویید.
کریستیانو رونالدو، متولد ۱۹۸۵ در مادیرا، پرتغال، با ثبت بیش از ۸۰۵ گل در رقابتهای باشگاهی ـ از جمله ۴۵۰ گل در لالیگا با پیراهن رئال مادرید ـ یکی از برترین گلزنان تاریخ فوتبال جهان به شمار میرود. او همچنین با ۱۴۱ گل ملی برای تیم پرتغال، رکورددار گلزنی در فوتبال ملی است؛ از جمله هتتریک تاریخی مقابل سوئد که صعود پرتغال به جام جهانی را رقم زد.
رونالدو در طول دوران حرفهای خود در تیمهای اسپورتینگ لیسبون، منچستریونایتد، رئال مادرید، یوونتوس و النصر عربستان بازی کرده و با کسب پنج توپ طلا، نامش را در تاریخ فوتبال جاودانه کرده است.
او نهتنها بهدلیل گلزنیهای بیوقفه، بلکه بهخاطر فیزیک استثنایی، قدرت ذهنی و شوتهای دقیق و سهمگینش، استانداردهای تازهای در فوتبال مدرن تعریف کرده است. حتی در آستانهی ۴۰ سالگی نیز همچنان با انگیزه و آمادگی مثالزدنی به میدان میرود و رکوردهایش را افزایش میدهد.
لیونل مسی، "جادوگر" آرژانتینی متولد ۱۹۸۷، با 666 گل در لیگها (رکورد لالیگا با ۴۷۴ گل برای بارسلونا)، 114گل ملی (شامل قهرمانی جام جهانی ۲۰۲۲ و کوپا آمریکا)، 71 گل در جامهای حذفی و 157 گل اروپایی، تنها ۶۰ گل با رونالدو فاصله دارد. مسی با دریبلینگ جادویی، پاسهای خلاقانه و دقت پنالتیهایش، ۸ توپ طلا برده و در بارسلونا، پاریسنژرمن و اینترمیامی درخشیده. سبک بازیاش نه فقط گلزنی، بلکه خلق موقعیت را شامل میشود؛ او رکورددار گلهای تکفصلی (۹۱ گل در ۲۰۱۲) است و با فتح جام جهانی، بحث "بهترین تاریخ" را داغتر کرده است.
پله، "پادشاه فوتبال" برزیلی (متولد ۱۹۴۰)، با ۶۰۴ گل در لیگهای برزیل (عمدتاً سانتوس)، 83 گل ملی (۳ قهرمانی جام جهانی ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۷۰)، 49 گل حذفی تعدادی گل در مسابقات بین المللی آمریکای جنوبی می شود. بدون لیگ قهرمانان مدرن، او در تورنمنتهای دوستانه و جامهای بینقارهای درخشید و با شوتهای قدرتمند و هوش تاکتیکی، بیش از ۱۰۰۰ گل ادعایی زد (هرچند رسمی ۷۶۲). دوران بدون VAR و آفساید سختگیرانه، آمارش را چالشبرانگیز میکند، اما تأثیر فرهنگیاش – از جمله فیلمها و جوایز افتخاری – او را جاودانه کرده است البته که نباید فراموش کنیم گلزنی در دهه هفتاد میلادی بسیار راحت تر از امروز بوده است.
روماریو دوس سانتوس، قهرمان جام جهانی ۱۹۹۴، با ۵۴۵ گل لیگ (در برزیل، هلند و اسپانیا)، 64 گل ملی، 93 گل مسابقات حذفی و 54 گل اروپایی، متخصص گلهای حساس بود. متولد ۱۹۶۶، در باشگاههایی چون پائولو، آیندهوون و بارسلونا بازی کرد و با فنون فریبنده و تمامکنندگی بیرحمانه، رکوردهای زیادی شکست. او بیش از ۱۰۰۰ گل ادعایی دارد و در سن ۴۱ سالگی بازنشسته شد.
فرانتس پوشکاش، "افسانه بوداپست" (متولد ۱۹۲۷)، با ۵۱۶ گل لیگ (بوداپست هونود و رئال مادرید)،84 گل ملی برای مجارستان، 69 گل حذفی و 56 گل اروپایی، شوتهای چپپای مهیبش را به تاریخ سپرد. کاپیتان مجارستان افسانهای دهه ۱۹۵۰ (نایبقهرمان جام جهانی ۱۹۵۴) و ۳ قهرمانی اروپا با رئال، او را به نماد مهاجم کلاسیک تبدیل کرد. مهاجرت به اسپانیا پس از انقلاب ۱۹۵۶، فصل جدیدی در کارنامهاش گشود و باعث شد تا جام های زیادی را همراه رئال مادرید ببرد.
یوزف بیکان، "ماشین گل" (متولد ۱۹۱۳)، با ۵۱۵ گل لیگ در اتریش و چکسلواکی، 32 گل ملی، 137 گل حذفی و ۳8 گل دیگر، در دوران پیشحرفهای فوتبال غوغا کرد. در اسلاویا پراگ و راپید وین، میانگین بیش از ۱ گل در هر بازی داشت و رکوردهای محلی را شکست. بدون رقابتهای جهانی مدرن، آمارش بیشتر محلی است، اما سرعت و دقتش، او را به یکی از نادیدهگرفتهشدهترین اسطورهها بدل کرده است.
گرد مولر، "بمبافکن" (متولد ۱۹۴۵)، با ۴۰۵ گل لیگ (بایرن و اشتوتگارت)، 69 گل ملی (قهرمان ۱۹۷۴)، 92 گل حذفی و 68 گل اروپایی، بهترین گلزن تاریخ آلمان هست. قد کوتاه و پرشهای استثنایی، او را به متخصص گلزنی داخل محوطه جریمه تبدیل کرد؛ ۳ لیگ قهرمانان اروپا، میراثش را تثبیت کرد.
جو بمبریک (متولد ۱۹۰۵)، او 605 گل در رقابتهای داخلی ایرلند زده و 21 گل ملی هم در کارنامه خود دارد. در دوران جنگ جهانی و بدون پخش تلویزیونی، آمار ملی بالای او نشاندهنده رقابتهای محلی است؛ بازنشستگی زودهنگام در ۳۸ سالگی، پتانسیل بیشترش را هدر داد، اما رکوردهای ایرلند شمالی را حفظ کرده است.