نخستین کازینو در جمهوری آذربایجان قرار است در نزدیکی نارداران، مذهبیترین و سنتگراترین روستای مسلمان این کشور ساخته شود.
این روستا سالها با حکومت در تنش بوده است و اکنون در نزدیکی این روستا مجموعهای تفریحی متعلق به امین آقالاروف، بازرگان آذربایجانی-روسی، در حال ساخت است.
در یک شبه جزیره مصنوعی در دریای خزر، کشتی تفریحی بزرگی به رنگ سفید قرار دارد که در میان استخرها، باغ ها و جاده های آسفالته منتهی به ساحل احاطه شده است.
سازندگان پروژه یازده طبقه «کاسپین دریم لاینر» آن را «شاهکار معماری» مینامند. بهای کوچکترین واحدهای این هتل آپارتمانی که هنوز ساخته نشدهاند، از نیم میلیون دلار آغاز میشود.
در همین مکان قرار است تنها کازینوی جمهوری آذربایجان ساخته شود؛ بنا برطرح اولیه، این مکان بزرگترین کازینوی اروپا خواهد بود.
این مجموعه مجلل بخشی از مجتمع تفریحی «سیبریز» (نسیم دریا) است که در آن خانههای ویلایی بههمپیوسته، ویلاهای مستقل، سالنهای کنسرت و رستورانهای لوکس قرار دارند.
در اینجا ثروتمندان آذربایجانی و روسهایی که از خارج آمدهاند زندگی میکنند. یکی از مصاحبهشوندگان به بیبیسی میگوید: «میگویند روسهای فقیر به تفلیس و ایروان میروند، اما روسهای ثروتمند به سیبریز میآیند.»
مجتمع «سیبریز» در فاصلهای کمتر از سی کیلومتر از باکو و فرودگاه بینالمللی اصلی کشور قرار دارد، و در نزدیکی آن روستای نارداران واقع شده است.
این روستای فقیر، مذهبی و محافظه کار که هجده سال است در سایه یک تفریحگاه لوکس قرار گرفته، تاریخی طولانی و گاه خونین از رویارویی با حکومت مرکزی دارد.
نارداران در ظاهر شبیه بسیاری از روستاهای حومه باکوست: خانه هایی از سنگ آهک ارزان، بیکاری، فقر و جاده هایی فرسوده بهجز جاده اصلی که از باکو به ساحل خزر میرود.
برای صرفه جویی در هزینه ها، شب ها چراغ ها خاموش می ماند، خانه ها در زمستان گرم نمی شوند و مردم بیشتر نسیه خرید می کنند.
مردم نارداران بیشتر از مستمری بازنشستگی و درآمدهایی که در دیگر نقاط کشور بهدست میآورند امرار معاش میکنند و بیشتر غذای خود را از باغچههایشان تهیه میکنند. میانگین درآمد در این روستا حدودا نصف باکو است.
در دهه ۱۹۹۰ نارداران بهخاطر پرورش گل و گوجهفرنگی برای صادرات به روسیه شناخته میشد، اما با گذر زمان شرکتهای بزرگ این کسبوکار را از دست ساکنان روستا بیرون آوردند.
آنچه نارداران را از دیگر نقاط کشور متمایز میکند، مردم آناند؛ در اینجا مذهبیترین و سنتگراترین افراد کشور زندگی میکنند، ویژگی نادر در سرزمینی که طبق نظرسنجیها تنها بیست درصد از مسلمانان رفتن به مسجد را وظیفه دینی خود میدانند.
عارف یونساف، تاریخدان و نویسنده کتاب «اسلام در آذربایجان» میگوید: «نارداران پدیدهای منحصربهفرد در جمهوری آذربایجان است و بهعنوان مرکزی مذهبی برای مسلمانان شناخته میشود. در آنجا چند مسجد قدیمی وجود دارد که با افسانههایی پیوند خوردهاند و زائران از سراسر کشور برای زیارت به آنجا میآمدند.»
یونساف میگوید: «تقریباً بلافاصله پس از فروپاشی اتحاد شوروی، حزب اسلامی آذربایجان در نارداران تاسیس شد؛ حزبی که در عمل مهمترین جریان مذهبی در برابر حکومت سکولار به شمار میرفت. همه میدانستند که در واقع این حزب نارداران است.»
مردم نارداران هرگز گرایشهای طرفدار ایران خود را پنهان نمیکردند. اشتراک مذهب شیعه میان دو کشور باعث شده بود حزب اسلامی نارداران حکومت دینی ایران را الگویی موفق بداند. این موضوع برای دولت، که روابطی پرتنش با ایران دارد، به مشکلی جدی تبدیل شد.
در سال ۱۹۹۵ وزارت دادگستری جمهوری آذربایجان مجوز فعالیت حزب اسلامی را لغو کرد و رهبران آن را به اتهام جاسوسی برای ایران بازداشت و زندانی کرد.
به دنبال آن مردم نارداران بارها از شرکت در انتخابات خودداری کردند، هزینههای خدمات شهری را نپرداختند و مقامات منصوب از سوی دولت را به رسمیت نشناختند.
مرکز مذهبی نارداران مسجد تاریخی حاجیبخشی بود؛ در این مسجد فعالان محلی گرد هم میآمدند، از حکومت انتقاد میکردند و پرچمهای آمریکا و اسرائیل را به آتش میکشیدند.
در اوایل دهه ۲۰۰۰ و در دوران ریاستجمهوری حیدر علیاف، دولت تلاش کرد کنترل این روستای دههزارنفری را در دست بگیرد. در جریان درگیریهایی که در سال ۲۰۰۲ روی داد، دستکم یک نفر جان باخت.
در سال ۲۰۱۵ دولت در نارداران عملیاتی ویژه انجام داد و مدعی شد که در این روستا برنامهریزی برای انجام حملهای تروریستی صورت میگرفته است، اما ساکنان محلی گفتند تنها در یک گردهمایی مسالمتآمیز شرکت داشتند.
در جریان این عملیات هفت نفر کشته شدند و دهها نفر دیگر بازداشت و به حبسهای طولانیمدت محکوم شدند. به دلیل تخلفات گسترده در روند بازداشت، فعالان حقوق بشر محلی آنها را زندانیان سیاسی دانستند و دادگاه اروپایی حقوق بشر نیز اعلام کرد که حقوق سه تن از بازداشتشدگان نقض شده است.
سرانجام دولت توانست کنترل نارداران را در دست بگیرد. به گفته ساکنان محلی، اکنون اداره روستا در اختیار نیروهای وفادار به دولت است و در چند نقطه از نارداران پستهای پلیس مستقر شدهاند که رهگذران و خودروها را متوقف و بازرسی میکنند.
در شبکههای اجتماعی گزارشهایی منتشر شده مبنی بر اینکه به مردم بدون هیچ توضیحی اجازه ورود به مسجد اصلی داده نمیشود. ساکنان میگویند تنها زمانی اجازه عبور دارند که بگویند برای رفتن به قبرستان کنار مسجد میروند، آنهم پس از بازرسی بدنی و بررسی مدارک هویتی.
ما برای دریافت توضیح با مقامات رسمی و اداره مسلمانان قفقاز تماس گرفتیم، اما پاسخی دریافت نکردیم. کمیته دولتی امور مذهبی در سال ۲۰۱۵ تعطیلی مساجد نارداران را با این استدلال توجیه کرده بود که آنها موفق به ثبت رسمی دولتی نشدهاند.
ساکنان محلی نارداران میگویند اگر چند نفر در جایی گرد هم بیایند، توجه پلیس فوراً جلب میشود. به گفته مردم، چایخانههایی که زمانی محل سنتی معاشرت و گفتوگو بودند، حدود ده سال پیش همگی بسته شدند.
عالمدار بنیادوف، از ساکنان پیشین نارداران و عضو حزب اسلامی که اکنون بهعنوان پناهنده سیاسی در آلمان زندگی میکند، میگوید: «در نارداران برگزاری هر گردهمایی ممنوع است. حتی برای عروسی هم باید از پلیس اجازه گرفت. اخیراً یکی از بستگانم مراسمی داشت، اما تا زمانی که اداره پلیس مجوز صادر نکند، مردم اجازه جمع شدن ندارند. اگر رئیس پلیس موافقت کند، میتوان جشن گرفت، و اگر نه، هیچ.» او میافزاید که بسیاری از خانوادهها برای برگزاری مراسم به روستای همسایه، مشتآقا (مشهدیآقا)، میروند.
با وجود همه این محدودیتها، در نارداران صدای کنسرتها از ساحل به گوش میرسد و بهزودی نیز در آنجا نخستین و تنها کازینوی کشور ساخته خواهد شد.
حیدر علیاف، پدر رئیسجمهور کنونی، در سال ۱۹۹۸ فعالیت کازینوها را در جمهوری آذربایجان ممنوع کرد.
در این فرمان آمده بود که کازینوها «با اصول اخلاقی ملی در تضادند»، «به تربیت و رشد اخلاقی نسل جوان لطمه میزنند»، «به اقتصاد کشور آسیب میرسانند» و «به ابزاری برای قانونی جلوه دادن درآمدهای غیرقانونی تبدیل میشوند».
اما در آغاز تابستان ۲۰۲۵ مجلس جمهوری آذربایجان دوباره فعالیت کازینوها را قانونی اعلام کرد، به شرط آنکه چنین مراکزی فقط در جزیرهای مصنوعی احداث شوند.
نمایندگان پارلمان این تصمیم را با این استدلال مطرح کردند که اجرای آن به افزایش درآمدهای مالیاتی، رونق گردشگری و ایجاد فرصتهای شغلی جدید کمک خواهد کرد.
اما واقعیت این است که در حال حاضر تنها جزیره مصنوعی کشور در محدوده مجتمع «سیبریز» قرار دارد؛ ملکی که متعلق به امین آقالاروف، بازرگان آذربایجانی-روس است.
امین آقالاروف فعالیت حرفهای خود را از شرکت پدرش، آراز آقالاروف، میلیاردر روس و مالک شرکت «کروکوس گروپ» آغاز کرد؛ مجموعهای بزرگ که مالک مراکز خرید، مجموعههای تفریحی و املاک مجلل در روسیه است.
خانواده آقالاروف زمانی که امین تنها چهار سال داشت از باکو به مسکو نقل مکان کردند و او تحصیلات خود را در غرب ادامه داد.
پس از بازگشت به روسیه، ابتدا بهعنوان مدیر بازرگانی و سپس بهعنوان نایبرئیس شرکت پدرش مشغول به کار شد. در کنار آن، فعالیت موسیقی خود را با نام هنری «امین» دنبال کرد و در روسیه، جمهوری آذربایجان و حتی در بخشهایی از اروپا به موفقیت و شهرت قابلتوجهی دست یافت.
در سال ۲۰۲۳، آقالاروف از شرکت خانوادگی «کروکوس گروپ» کنارهگیری کرد تا به اداره شرکت خودش، «آقالاروف دیولوپمنت»، بپردازد؛ شرکتی که بیشتر پروژههای آن در جمهوری آذربایجان اجرا میشود.
در جمهوری آذربایجان، امین آقالاروف ۴۵ ساله بیش از آنکه بهعنوان خواننده شناخته شود، بهخاطر ازدواجش با لیلا علیاوا، دختر رئیسجمهور، شناخته میشود. با اینکه ده سال از جدایی آنها گذشته است، در جامعه محافظهکار آذربایجان او هنوز هم بخشی از خانواده حاکم به شمار میرود.
اپوزیسیون جمهوری آذربایجان قانونی که ساخت کازینو در کشور را مجاز میکند «قانون آقالاروف» نامیده و آن را نشانهای از حمایت شخصی الهام علیاف از امین آقالاروف میداند.
رسانههای حامی دولت، همصدا با خود امین آقالاروف، استدلال کردند که این پروژه موجب افزایش ورود گردشگران خارجی میشود و از سوی دیگر، شهروندان جمهوری آذربایجان بهجای خرج کردن پول خود در کازینوهای گرجستان، آن را در داخل کشور هزینه خواهند کرد.
در شرکت آقالاروف معتقدند که هدفشان تنها کمک به اقتصاد کشور نیست. در پاسخ به پرسش بیبیسی، شرکت «آقالاروف دیولوپمنت» اعلام کرد که برای آنها «ایجاد فرصت برای ساکنان مناطق اطراف، از جمله نارداران، اهمیت اساسی دارد.»
امرالله، یکی از ساکنان سالخورده نارداران، میگوید: «برای ما مهم این است که کسی مزاحممان نشود، سروصدا نباشد و قوانین خودمان رعایت شود.»
او با رضایت میافزاید که از اینکه گردشگران در روستا با لباسهای نامناسب رفتوآمد نمیکنند و در مغازهها نوشیدنی الکلی فروخته نمیشود، خشنود است و میگوید بخش ساحلی را دیگر بخشی از نارداران واقعی نمیداند.
امرالله میگوید در ایام مذهبی از شنیدن صدای جشن و موسیقی که از منطقه تفریحی میرسد آزرده میشود، اما در عین حال به جنبههای مثبت آن هم اشاره میکند. به گفته او، برخی از جوانان نارداران اکنون در ساختوساز مجموعه «سیبریز» کار میکنند، «بهجای آنکه بیکار و بیهدف در کوچهها پرسه بزنند.»
شرکت «آقالاروف دیولوپمنت» به بیبیسی اعلام کرده است که در حال حاضر بیش از هفتهزار و پانصد نفر در مجموعه «سیبریز» مشغول به کارند و در چند سال آینده قرار است این تعداد دو برابر شود.
به گفته شرکت، «۱۵ تا ۲۰ درصد از کارکنان از میان ساکنان محلی خواهند بود، که برای نارداران معادل حدود ۱۰ درصد از کل جمعیت روستاست.»
با وجود این، بسیاری در جمهوری آذربایجان از ساخت کازینو در مکانی که سنتهای اسلامی، از جمله ممنوعیت قمار، با دقت و حساسیت ویژهای رعایت میشود، ابراز خشم و نارضایتی کردهاند.
عالمدار بنیادوف، یکی از ساکنان پیشین نارداران که اکنون در خارج از کشور زندگی میکند، میگوید: «وقتی شنیدم قرار است کازینویی بسازند، چنین برداشت کردم که میخواهند پرونده نارداران را ببندند. چون ساخت کازینو در جایی که مرکز ایمان مردم است، نوعی توهین به شمار میآید؛ هم به ناردارانیها و هم به طور کلی به آذربایجانیها. انگار میخواهند صدای قمارخانه و دیسکو با صدای اذان در هم بیامیزد.»
عارف یونساف میگوید: «باید حس شوخطبعی بیمارگونهای داشت که کسی بخواهد در نارداران لانه فساد بسازد. این شبهجزیره آنقدر وسیع است که میشد مکان دیگری را انتخاب کرد، اما چون نارداران زمانی منطقهای نافرمان بود، ساخت کازینو در آن بیشتر شبیه نوعی فشار روانی از سوی حکومت است.»
کمیته دولتی امور مذهبی و اداره مسلمانان قفقاز به پرسشهای بیبیسی پاسخی ندادند.
شرکت آقالاروف دیولوپمنت در پاسخ به انتقادها یادآوری کرد که جمهوری آذربایجان «کشوری سکولار است و یکی از اهداف اصلی آن، پاسداری از حقوق و آزادیهای شهروندان به شمار میرود.»
این شرکت اعلام کرد: «ما به سنتها و ارزشهای دینی و فرهنگی منطقه احترام میگذاریم و اطمینان داریم که این پروژه در هماهنگی با منافع جامعه اجرا خواهد شد.»
در تصاویر ماهوارهای بهروشنی زبانهای از خاک دیده میشود که به دریا امتداد یافته است؛ همان جزیره مصنوعی که قرار است پروژه «کشتی رویایی کاسپین» ساخته شود.
از تصاویر قدیمیتر مشخص میشود ابتدا نوار ساحلی تصرف شد و سپس در طول سالها این کار به درون نارداران گسترش یافت و تا باغهایی پیش رفت که متعلق به ساکنان محلی بودند.
زمینها مصادره شدند و تخریب شدند . در سال ۲۰۲۱، دادگاه اروپایی حقوق بشر حکم داد که اقدام مقامهای محلی غیرقانونی بوده و ۱۸ تن از ساکنان نارداران باید در مجموع ۲۳۴ هزار یورو غرامت دریافت کنند.
عالمدار بنیادوف میگوید: «باغ من هم آنجا بود، درست کنار سیبریز. من هم مثل بستگانم آن را از دست دادم. بسیاری از مردم با همین باغها زندگیشان را میگذراندند.»
منبع: bbc