عصر ایران؛ سروش بامداد- " محمدرضا نعمتزاده" درگذشت. وزیر پیشین در دولتهای مختلف جمهوری اسلامی را نمیگویم. بازیگر فیلم "خانۀ دوست کجاست" عباس کیارستمی درگذشته است با نام واقعی و اصلی احمد احمدپور.
خانه دوست کجاست و بازی کودکی در نقش محمدرضا نعمتزاده در آن بخشی از خاطرۀ جمعی همۀ ماست و حالا کودک آن فیلم در هیأت مردی 46 ساله ناگهان از این جهان رخت بربسته و شاید در جهانی دیگر عباس کیارستمی را غافلگیر کند تا از او بپرسد: محمدرضا -نه ببخشید احمد- آخر تو اینجا چه میکنی؟ خود من زود آمدم چه رسد به تو. پس آرزوهایت چه شد؟
میدانیم بیشتر کودکانی که در فیلمها بازی میکنند و مشهور میشوند دوست دارند در آینده بازیگر شوند غافل از اینکه به خاطر آن چهره و در آن سن انتخاب شدهاند و چه بسا در بزرگسالی به سبب تغییر سیما یا صدا دیگر کارِ کارگردانان نیایند و اگر از این واقعیت غفلت ورزند و اصرار داشته باشند هماناند که در کودکی و نوجوانی بودهاند چه بسا مانند باشوی باشو غریبۀ کوچک دچار سرخوردگی شوند یا به کارگردانانی که متهم به فراموش کردن و حتی استفاده ابزاری از آنان میشوند احساس عذاب وجدان میدهند.
احمد احمدپور یا محمدرضا نعمتزاده اما چنین نبود. کار هنری میکرد اما دنبال بازیگری نرفت و همان یک تجربه را کافی و بسیار لذتبخش میدانست. مثل وقتهایی که بعد از لذت طعم بستنی مُردّدیم آبی بنوشیم یا نه و گاه ترجیح میدهیم طعم بستنی بیشتر در کاممان باقی بماند و دیرتر سراغ نوشیدن آب برویم!
اینها همه توصیفات است و واقعیت تلخ این است که او که بهیار و بازنشستۀ ارتش بود دیروز پنجشنبه اول آبان 1404 خورشیدی هنگام خواب دچار ایست قلبی شد و تمام: در 46 سالگی ناگهان از دنیا رفت.
احمد احمدپور بهعنوان بازیگر در تنها همان یک فیلم حاضر شد اما به سبب همان حضور کوتاه که حاصل هدایت خلاقانه مردی در اندازه و آوازۀ عباس کیارستمی بود چنان تأثیر عمیقی بر سینمای ایران گذاشت که نام او را برای همیشه در تاریخ سینما ماندگار ساخت.
«خانه دوست کجاست» را عباس کیارستمی در سال ۱۳۶۶ یعنی در 8 سالگی احمد احمدپور ساخت. فیلمی که از شاهکارهای سینمای ایران محسوب میشود و در سطح جهان نیز شناخته شده است.
این که احمد احمدپور به همان نقش قانع بود و در مسیر زندگی که مانند همان راه مشهور فیلم پیچاپیچ بود راههای دیگری جز بازیگری در پیش گرفت از نکات جالب در زندگی 46 ساله اوست.
نحوۀ آشنایی و انتخاب احمد احمدپور برای ایفای نقش محمدرضا نعمتزاده هم شنیدنی است و خود کیارستمی فقید در مستندی روایت کرده و گفته به جایی در امامزاده هاشم (گیلان) رفته بود و دید جمعیتی از مردمان یک روستا یا شهرستانی کوچک در حال تماشای جابه جایی بقعه یک امامزادهاند. در آن میان یک پسربچه که نگرانتر از دیگران به نظر میرسید توجه او را به خود جلب میکند چرا که کودک بیم داشت بلایی بر سر بقعه بیاید و آسیب ببیند و هم او را به خاطر میسپارد.
با همین ذهنیت و خاطره هنگام ساخت فیلم یک راست سراغ آن همان دو برادر میرود. بیشتر به خاطر همان چهرۀ نگران و نیز خلوص و صداقت و احساس مسؤولیت در کودک.
میدانیم که کارگردان فقید این فیلم را بسیار دوست میداشت و جوایز بین المللی فراوانی نیز به آن اختصاص یافت از جمله یوزپلنگ نقرهای لوکارنو.
میخواستم بنویسم احمد احمدپور یا محمدرضا نعمتزادۀ خانه دوست کجاست یادآور معصومیت از دست رفتۀ ماست اما چگونه میتوان منکر معصومیت نسلهای بعدی شد یا اگر در مواجهه با واقعیت های آوار شده برای بقا جنگیدند به فقدان معصمیت متهم شان کنیم و آن نگاه و نگرانی و صداقت را مختص همان دهه 60 بدانیم در حالی که دوستان احمد احمدپور گفتهاند همان خلوص و صفا را در جوانی و بزرگسالی هم حفظ کرده بود و همچنان یادآور آن پرسش ساده بود که عباس کیارستمی بر زبان او گذاشت: خانۀ محمد رضا نعمت زاده کجاست؟
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر