۱۰ آبان ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۰ آبان ۱۴۰۴ - ۰۷:۰۳
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۱۰۹۱۶۷
تاریخ انتشار: ۰۱:۴۹ - ۱۰-۰۸-۱۴۰۴
کد ۱۱۰۹۱۶۷
انتشار: ۰۱:۴۹ - ۱۰-۰۸-۱۴۰۴
گزارش نشست فیلمی از کارگردان ایرانی - بریتانیایی  

جاده هالو؛ سفر در جاده‌ای از مسؤولیت، گناه و انکار

جاده هالو؛ سفر در جاده‌ای از مسؤولیت، گناه و انکار
این فیلم مطالعه‌ای بر خانواده‌ی پسامدرن است؛ خانواده‌ای که در آن، حیات آرام جای خود را به کنترل و اضطراب داده است

      عصر ایران- فیلم «جاده هالو» در سینما اندیشه اکران و نقد شد. 

      در این جلسه، جنبه‌های کهن‌الگویی و اسطوره‌شناسانۀ‌ فیلم بررسی شد و روایت از نظر نزدیکی بیشتر به سینمای ترس‌ناک و روان‌شناختی مورد بررسی قرار گرفت.

    سوگند مختاری، مدرس و منتقد سینما گفت: فیلم جاده هالو از کارگردانی ایرانی - بریتانیایی به نام بابک انوری است که تا پیش از این، فیلم تحسین‌شدۀ‌  «زیر سایه» را در کارنامه داشته است. او در این فیلم، سینمای خود را گم می‌کند و آن جهان زیرمتن‌دار مورد علاقه‌اش را به فراموشی می‌سپارد.

فیلمی میان ژانرها؛ از درام خانوادگی تا تریلر روان‌شناختی

 وی ادامه داد: جاده هالو با بازی رزاموند پایک، فیلمی است که دست به ترکیب ژانری می‌زند و در هستۀ‌  مرکزی خود به درامی خانوادگی وفادار می‌ماند.

 این فیلم در سینمای ژانر حرکت می‌کند و ایده‌های گونۀ‌ تریلر، روان‌شناختی و ترسناک فولکلوریک را به حرکت درمی‌آورد.

انوری را طرفداران سینمای ترسناک با فیلم زیر سایه می‌شناسند؛ فیلمی ترسناک و لایه‌مند با زیرمتن فوق‌العاده‌ای از جنگ و ایدئولوژی که تبدیل به یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک ایرانی شد. 

او زیر سایه را خارج از ایران ساخت، اما هم بازیگرانش ایرانی بودند و هم زبانش فارسی بود. زیر سایه هم اثری قوی در ژانر وحشت بود و هم فیلمی خوب در حیطۀ‌ سینمای جنگی؛ اما جاده هالو اثری خواب‌آلود است، گیج است، زود تمام می‌شود و نمی‌داند چگونه ایده‌هایش را هدایت کند. 

جاده هالو در یک خودرو اتفاق می‌افتد، در یک تک‌لوکیشن؛ جایی که کارگردانی جذاب انوری خود را نشان می‌دهد. این تک‌لوکیشن به هیچ عنوان حوصلۀ‌  مخاطب را سر نمی‌برد، چراکه کنترل تعلیق در اختیار فیلم‌ساز است.


فیلم‌نامه‌ای موقعیت‌محور با تعلیقی سرد و بصری

 مختاری تصریح کرد: جاده هالو، یک اثر موقعیت‌محور است. فیلم‌نامه‌های موقعیت‌محور نسبت به داستان‌محورها و شخصیت‌محورها مسیر دشوارتری را برای پرداخت طرح و ایدۀ‌ خود دارند، مخصوصاً آن دسته از روایت‌هایی که درگیر یک موقعیت مکانی می‌شوند.

وی افزود: فیلم با تصاویر تعلیق‌آفرینی شروع می‌شود؛ تصاویری سرد با لحنی تلخ که نشان از یک مشاجره دارد. جاده هالو با فضاسازی خوبی در این سکانس‌ها جلو رفته است: پالت رنگی سرد، هشداردهنده‌ای که مدام بوق می‌زند، سایه‌هایی که فضای تیره‌ای را به‌وجود آورده‌اند و خانه‌ای که به‌هم‌ریخته است. همین مؤلفه‌‌ها کافی است تا ما را متوجه بحرانی نزدیک کنند که در حال رخ دادن است.

وی گفت: ضعف اصلی این فیلم در قسمت درام آن است. اثر روایتی است دربارۀ‌ خانواده، گناه و مسؤولیت‌پذیری اعمال، ایده‌هایی که باید در بطن درام رشد می‌کردند و سپس در مسیر ژانر ادامه می‌یافتند. اما فیلم‌ساز خیلی شتاب‌زده از پرداخت و به‌کارگیری مصالح درام سر باز می‌زند و تنها هدف خود  را روی ارایۀ‌ ایده قرار می‌دهد.  نپرداختن روابط میان خانوادگی و شخصیت آلیس سبب می‌شود  مخاطب خود دست به یک‌سری پردازش‌ها بزند و در ذهن قصه را ادامه دهد.

روایت در زمان واقعی؛ تجربه‌ای از اضطراب و تصمیم‌گیری

 محسن سلیمانی فاخر، کارشناس و منتقد فیلم نیز گفت: جاده هالو تجربه‌ای روان‌پریشانه از مواجهۀ‌ والدین با بحران است. فیلم در قالب تریلر روان‌شناختی در زمان واقعی (real-time) روایت می‌شود؛ جاده‌ای تاریک، خودرویی در حال حرکت، تماس اضطراری دخترشان و سفری که از جغرافیا فراتر می‌رود و به درون ذهن و وجدان والدین می‌رسد.

وی با اشاره به اینکه در جاده هالو باز هم با مضمون آشنای فیلم‌ساز همچون ترس، پنهان‌کاری و وجدان سرکوب‌شده مواجهیم، افزود: فیلم در زمان واقعی روایت می‌شود؛ به این معنا که زمان داستان و زمان تماشای فیلم بر هم منطبق‌اند. این ویژگی باعث می‌شود تماشاگر حس کند خودش در همان جاده، در همان لحظۀ‌ اضطراب و تصمیم‌گیری حضور دارد و این نزدیکی زمانی، منبع اصلی تعلیق و تنش فیلم است.

سلیمانی فاخر با بیان اینکه فیلم با یک نا‌قطعیت و توهم روبه‌روست و مرز بین واقعیت و خیال مدام در نوسان است، گفت: فیلم‌نامه بر اساس اصل محدودیت فضا و زمان نوشته شده است؛ بیشتر در داخل خودرو و طی یک مسیر شبانه. این محدودیت باعث شکل‌گیری تعلیق پیوسته و فشار روانی تدریجی می‌شود. فیلم از الگوی «سفر در جاده» برای بیان سفر درونی و اخلاقی والدین استفاده می‌کند.

مطالعه‌ای بر خانوادۀ‌ پسامدرن

سلیمانی فاخر افزود: یکی از لایه‌های جاده هالو حضور حس "دیاسپورایی" است؛ سفری بی‌پایان میان گذشته و اکنون، میان وطن و غربت. خانوادۀ‌ فیلم مانند هویت دیاسپورایی، در مرز فروپاشی است؛ میان گناه و انکار. می‌توان این تعبیر را داشت که فیلم‌ساز با استفاده از ژانر تریلر روان‌شناختی، اضطراب مهاجرت را به زبان جهانی تعلیق ترجمه کرده است. در فیلم می‌توان تصویری از ذهنیت انسان مهاجر دانست؛ انسانی که حتی در جاده‌ای آشنا، احساس غریبی می‌کند.

 
فروپاشی، بحران مسئولیت و اخلاق فردی

به گفتۀ وی، والدین و مسؤولیت، گناه و انکار، جاده به‌مثابۀ‌ ناخودآگاه، کنترل و تکنولوژی و عنصر ماورایی از محورهای معنایی فیلم است. شخصیت‌ها نه تیپ، بلکه حاملان وجدان جمعی طبقه‌ی متوسط غربی‌اند؛ خانواده‌ای ظاهراً سالم اما در مرز فروپاشی اخلاقی.وی افزود: فیلم را می‌توان بازنمایی خانواده‌ی مدرن نیز دانست. از منظر جامعه‌شناسی، این فیلم مطالعه‌ای بر خانواده‌ی پسامدرن است؛ خانواده‌ای که در آن، حیات آرام جای خود را به کنترل و اضطراب داده است. فروپاشی اعتماد میان نسل‌ها، بحران مسئولیت و اخلاق فردی در جوامع متأخر و ترس از شکست والدگری در عصر تکنولوژی.

برچسب ها: نقد فیلم ، سینما ، خانواده
ارسال به دوستان
ورود کد امنیتی
captcha
جاده هالو؛ سفر در جاده‌ای از مسؤولیت، گناه و انکار پیام صوتی پژمان جمشیدی از کانادا: برمی گردم و حقم را می گیرم(+وویس کامل) تصادف وحشتناک در هلند؛ قطار، کامیون را پودر کرد!(فیلم) شورای امنیت به طرح مراکش برای خودمختاری صحرای غربی رأی مثبت داد معاون وزیر خزانه داری آمریکا با محوریت ایران به منطقه سفر می کند صلیب سرخ  جسد سه اسیر صهیونیست را تحویل داد چارلی چاپلین: پیوسته از خودم می‌پرسیدم که آیا ممکن است دوباره به آمریکا برگردم؟ تغییر لوگوی خودروساز ژاپنی با نام ایرانی کعبی با کنایه به فولادی‌ها: آدمی نیستم که  ۷٠ و ۱۰۰ میلیارد بگیرم و سرم پایین باشد تداوم اعتراض‌ها به انتخابات ریاست جمهوری تانزانیا/ سازمان ملل: نگران هستیم جوان‌ترین فضانورد چینی با «شنژو-۲۱» به فضا رفت تاخیر در فعالیت مدارس و ادارات ۶ شهر خوزستان در روز شنبه پنتاگون با ارسال موشک‌های تاماهاوک به اوکراین موافقت کرد گروسی: در حال حاضر هیچ فعالیت غنی‌سازی در ایران انجام نمی‌شود ترامپ: به زودی تست‌های هسته‌ای زیر زمین خواهیم داشت