عصر ترنم / ما کدام مردمیم

 زندگی غزل های ناسروده بسیاری دارد .همه چیز بین غزل و زندگی در مرحله تصویر های نا نوشته قرار دارد.همین که نوشته شوند شعر می شوند. این غزل که سروده مرتضی امیری اسفندقه است حکایت رفت و آمدهای او از ورامین به تهران است، اتفاقی عادی که همه ما هر روز با آن سر و کار داریم.

شب پیاده می شود، ما سوار می شویم

 سوت می کشد قطار رهسپار می شویم

 کودک و جوان و پیر، دزد و کاسب و دبیر

 با همیم و هم مسیر، هم قطار می شویم

 می رود قطار و ما ، می رویم توی فکر

 کی شکوفه می دهیم؟ کی بهار می شویم

 من شکسته در کلاس ، تو تپیده در کویر

 هر دو خسته و اسیر، گرم کار می شویم

 گاه دشمن همیم ، با تمام دوستی

 گاه روبروی هم ، چوب دار می شویم

 گاه دوست می شویم با تمام دشمنی

 درد و داغ خویش را سوگوار می شویم

 عصر کنج ایستگاه ، دست خالی و عبوس

  باز از نگاه هم ، شرمسار می شویم

ما ، من و تو، بی قرار، دیر می کند قطار

 انتظار می کشیم ، انتظار می شویم

 ما کدام مردمیم ، از کدام طایفه

 زهر مار می خوریم، زهر مار می شویم

تیپ دوقلوهای پایتخت! فوتوشوت جدید سنا و سونیا حسینی با استایل جین‌ (عکس)

تماشاخانه

امنیت یا شوآف؟ چه کسانی در دانشگاه آزاد بابل می‌توانستند به بهنوش طباطبایی حمله کنند (فیلم)

آسمان ابری گردشگری ایران از قبل تا بعد از برگشتن تحریم‌های سازمان ملل متحد (فیلم)

فیلم های دیگر