حیات اکانت‌های ناشناس در شبکه‌های اجتماعی

عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - در شبکه‌های اجتماعی هر از گاهی یک بحث داغ می‌شود، همواره موافقین و مخالفینی وجود دارند و هر کدام نظر و دیدگاه خود را بر حق و درست می‌دانند و با انتشار مطالب و کامنت‌هایی سعی در اثبات یا رد آن دارند و گاه کار به فحش و ناسزا می‌کشد.

عموما هم کسانی که فحش و ناسزا می دهند کسانی هستند که از اکانت‌های ناشناس استفاده می‌کنند.

این اشخاص از هر جهت خیال‌شان راحت است که کسی آنها را نمی‌شناسد و هر آنچه که می‌نویسند و منتشر می‌کنند را کسی متوجه نمی‌شود که گوینده و نویسنده‌اش چه کسی است!

از طرفی دیگر این ناشناس‌ها، شاید آن فحش یا حرف رکیک را می‌نویسند و دیگر هم هیچوقت به آن صفحه بر نمی‌گردند و فقط یکبار نسبت به آن اتفاق (که خوششان آمده یا نیامده) نظرشان را اعلام می‌کنند؛ اتفاقا به دلیل آنکه دیگر بازگشتی به آن ندارند، یادشان می‌رود و فراموشش می‌کنند که چه کاری انجام داده‌اند و انگار که هیچ اتفاقی نیافتاده است.

یک پرسش در این میان مغفول می‌ماند: جناب اکانت ناشناس آیا خودت هم نمی دانی که این ادبیات و این سخنان مال تو است؟ آیا خودت هم خودت را نمی‌شناسی؟

چه خوب بود که نرم افزاری یا اپلیکیشنی وجود داشت که تمام کامنت‌ها و مطالب ما را جمع‌آوری می‌کرد و آنها را پیش رویمان می‌گذاشت، آنچه می دیدیم نمایانگر شخصیت ما و تمایلات و خواست‌های درونی ما است.

جناب اکانت ناشناس بدان و مطمئن باش که این چهره دروغین هم که برای خودت ساخته‌ای باز تویی.

آن بخشی از توست که سعی در پنهان کردن آن داری. اگر مورد تائیدت است چرا پنهانش می کنی؟ و اگر آنرا قبول نداری چرا به حیات این شکلی ادامه می‌دهی؟

نساجی مازندران مقتدرانه صدرنشین لیگ یک باقی ماند؛ فاصله ۱۱ امتیازی با رقبا

تماشاخانه

شاغلان فقیر/ وقتی کار دیگر نان نمی‌دهد (فیلم)

ایرج ناظریان؛ آقای صدا (فیلم)

فیلم های دیگر