روزنامه‌ها دور از سیل اما سیل زده!

محمد جلالی، عصر ایران-  سیل آمد و همه چیز را با خود برد و روزنامه‌ها هم یکی از آن همه چیز بود. دور از سیل اما سیل زده!

گرانی کاغذ و رکود بازار امانشان را بریده و حالا راهی جز تعدیل و تعطیل ندارند!

اولین روز کاری رسانه‌ها در سال 1398 با خبرهای آزار دهنده‌ای همچون تمدید نشدن قرارداد ۱۰۴ نفر از اعضای مؤسسه «همشهری»، ۲۳ نفر در روزنامه «ایران»، دو برابر شدن قیمت روزنامه‌های «شرق» و «اعتماد» و کاهش صفحات روزنامه‌های «دنیای اقتصاد» و «وطن امروز» و تعطیلی دهها روزنامه و هفته‌نامه شهرستانی آغاز شد.

سال گذشته شایعات بسیاری در فضای مجازی دست به دست شد؛ از تعطیلی یک کارخانه در چین که بخش عمده واردات کاغذ ایران از آن تأمین می‌شد تا خرید چند تنی توسط روزنامه‌ای شبه‌ دولتی و تعطیلی تولید‌کنندگان داخلی کاغذ.

در اواسط سال گذشته روزنامه «هفت صبح» قیمت خود را برای تهران و البرز دو برابر کرد و به 20 هزار ریال افزایش داد و اعلام کرد که پس از هفت سال مقاومت قادر به حفظ قیمت قبلی نیست. این روزنامه همچنین 8 صفحه از 24 صفحه‌ خود را به دلیل گرانی کاغذ حذف کرد.

روزنامه «شرق» هم اعلام کرده بود که به علت افزایش هزینه‌های روزنامه، بخش اشتراک خود را تعطیل کرده است و از این پس نمی‌تواند روزنامه‌ای را برای کسی ارسال کند.

مدیر روزنامه «آفتاب یزد» هم از مشکلات مالی این روزنامه نوشت و از خوانندگان خواست به این روزنامه کمک کنند و با درج یک آگهی به همراه شماره کارت و شماره حساب برای جمع آوری کمک‌های مردمی خود را به آخر خط رساند.

حال روزنامه «اعتدال» هم بهتر از بقیه روزنامه‌ها نیست و مدتی در گوشواره سمت راست صفحه نخست به دنبال حامی مالی، اجاره یا واگذاری امتیاز بود.

از طرفی رکود بازار سبب شده تا دیگر کسی میل و رغبتی به درج آگهی در روزنامه‌ها نداشته باشد تا روزنامه‌چی‌ها این روزها روی لبه تیغ بودن یا نبودن قدم بردارند.

در جامعه‌ای که رسانه قدرت خود را از دست دهد دموکراسی جای خود را به جاه‌طلبی می‌دهد و هر چند تلویزیون با درآمدهای کلان و اعتبارات دولتی دوست دارد تا رقبای کاغذی را به کنار بزند و هر خبری را با تحلیل خود به بینندگان عرضه کند اما انتظار می‌رود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چتری باز کند تا حامی کسانی باشد که بی‌دغدغه آنچه مردم می‌خواهند را به مسئولان انتقال دهند.

باید کاری کرد تا یارانه‌ها طعم چاشنی ندهند و غذایی باشند برای رسانه‌هایی که با سفره خالیِ کاغذی دست و پنجه نرم می‌کنند.

شهروند اسرائیل از دوست دخترش برای ایران جاسوسی می کرد

تماشاخانه

امنیت یا شوآف؟ چه کسانی در دانشگاه آزاد بابل می‌توانستند به بهنوش طباطبایی حمله کنند (فیلم)

آسمان ابری گردشگری ایران از قبل تا بعد از برگشتن تحریم‌های سازمان ملل متحد (فیلم)

فیلم های دیگر