تجرد ۱۷ میلیون ایرانی زیر ۴۵ سال/ پیامدهای نگران‌کننده زندگی مجردی

ازدواج پیوندی است که در بیشتر فرهنگ‌ها از آن به عنوان گامی مهم برای تکامل روانی، اجتماعی و زیستی انسان یاد می‌شود؛ اما مجرد ماندن هم موضوعی است که این روزها بیشتر از گذشته به چشم می‌آید.

به گزارش خراسان، برخی افراد به دلایل مختلف از جمله انتخاب شخصی، شرایط اقتصادی، یا عوامل اجتماعی و فرهنگی، نداشتن اعتمادبه‌نفس و مهارت‌های ارتباطی، داشتن تجربه شکست عشقی در گذشته، مشکلات سلامت‌روان و… تصمیم به مجرد ماندن می‌گیرند.

در ایران مشکلات و فشارهای اقتصادی می‌تواند دلیل اصلی بالا رفتن سن ازدواج و انتخاب مجرد ماندن افراد باشد.

طبق جدیدترین آمار معاونت جوانان وزارت ورزش، ۱۷ میلیون ایرانی زیر ۴۵ سال هنوز ازدواج نکرده‌اند و ۱۴ درصد زنان و ۴ درصد مردان بالای ۴۵ سال هم ازدواج نکرده‌اند. با این حال، مجرد ماندن می‌تواند به همراه خود چالش‌ها و آسیب‌هایی داشته باشد. 

افسردگی، انزوا و نارضایتی مجردها

مجرد ماندن وعدم دریافت حمایت‌های اجتماعی و عاطفی کافی می‌تواند باعث ایجاد احساساتی مثل ناامیدی، دلمردگی و به دنبال آن افسردگی، انزوا و نارضایتی از زندگی بشود. 

در مقابل افرادی که شریک زندگی دارند، معمولاً سبک زندگی سالم‌تری را دنبال می‌کنند، زیرا از تشویق و حمایت همسر خود بهره‌مند می‌شوند. 

افزایش احتمال بروز انحرافات اخلاقی افراد مجرد

مسئله نیاز جنسی در انسان‌ها مسئله پیچیده‌ای است. تحقیقات نشان داده است که با افزایش سن ازدواج احتمال انحرافات جنسی در فرد بیشتر خواهد شد. برطرف کردن نیازهای جنسی خارج از چهارچوب ازدواج نمی‌تواند نیازهای روانی فرد را برطرف کند چراکه رابطه جنسی فقط در ارضای نیازهای جسمی خلاصه نمی‌شود و باید در کنار امنیت روانی، تعهد، اعتماد و عشق قرار بگیرد تا کامل شود. 

احساس پوچی و بی‌هدفی در سنین بالاتر توسط مجردها

فردی که ازدواج نکرده است شاید تا دوران جوانی حس خوبی داشته باشد اما با بالا رفتن سن ممکن است احساس پوچی و بی‌هدفی کند. نبود همدم یا کسی که عاشقانه شما را دوست بدارد و کسی که نیازهای روحی و جسمی شما برایش اهمیت دارد و نبود فرزندی که از دیدن موفقیت‌هایش لذت ببرید احساس پوچی را تقویت می‌کند. همچنین تنهایی ترس از مرگ را در انتهای عمر بیشتر می‌کند. در این شرایط ممکن است پشیمانی به شدت شما را آزار بدهد. 

احساس سربار بودن مجردها در خانواده

در جامعه ما معمولا والدین برای ازدواج فرزندانشان اصرار دارند زیرا معتقدند که ازدواج باعث پیشرفت می‌شود و ممکن است برای ازدواج، فشار زیادی به فرزندشان وارد کنند و دایم خودشان را در جایگاهی قرار می‌دهند که حق دارند نصیحت کنند.

این موضوع احتمالا باعث ایجاد احساس ناکافی بودن و سربار بودن می‌شود. برای مجردها معمولا فشار اجتماعی بسیار زیادتر از افراد معمولی است. جامعه ایرانی علاقه‌ای به پذیرش مجردان در سنین بالا را ندارد. مخصوصا برای دخترانی که در خانواده‌هایی بزرگ می‌شوند که از نظرشان تا وقتی فرزند ازدواج نکند، استقلال یک انسان بالغ را ندارد حتی اگر استقلال مالی داشته باشند. 

ازدواج‌نکردن الزاما شکست نیست

در این بین ممکن است برای بعضی افراد، امکان ازدواج فراهم نشود. به یاد داشته باشید که ازدواج نکردن تا آخر عمر الزاماً به معنای افسردگی، تنهایی یا پوچی قطعی نیست بلکه با مدیریت زندگی، هدفمندی فرد، شبکه حمایت اجتماعی و کیفیت روابط بین فردی، می‌توان تبعات آن را کاهش داد.

سلامت روان چیست؟ (فیلم)

مشکوک‌ترین کیف ایران ؛ در کیف خانم وزیر چه بود که نخواست در فرودگاه بررسی شود (فیلم)

فیلم های دیگر