عصر ایران ؛ علی نجومی ــ صدایی پر قدرت و پر حجم و با صدایی در گستره باریتون که قادر بود از نت های کم هیجان و ضعیف هم اجراهایی داشته باشد که مو بر تن شنوندگانش سیخ شود. محمد نوری گوهری از گیلان جان.
متولد سال 1308 در رشت فارغالتحصیل زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران دهه ۱۳۲۰ دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، بهویژه نسل جوان بود که بخشی را میتوان متأثر از نشر و پخش وسیعتر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای جهان از طریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. محمد نوری در همین سالها با خواندن اشعار نوینی که بر روی نغمههای روز کشورهای غربی و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شدهبود، کار خوانندگی را آغاز کرد. ناصر حسینی، افسر موسیقیدان ارتش ایران از مشوقان محمد نوری بوده است.
پادکست را اینجا ببینید
نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. پس از آن نزد استادان هنرستان عالی موسیقی، سیروس شهردار و فریدون فرزانه و مصطفی کمال پورتراب رفت و از آنها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچهبان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تأثیر از استادانی چون حسین اصلانی و ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت
محمد نوری پس از انقلاب اسلامی سال 1357 و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت. این همکاری بعدها با آلبوم «آوازهای سرزمین خورشید» ادامه یافت. محمد نوری در سال ۱۳۸۹ دار فانی را وداع گفت.
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر