هربار که در مقابل خشم مقاومت می‌کنید، مغز خود را سیم‌کشی می‌کنید

خشم یکی از هیجانات بنیادی انسان است که می‌تواند واکنش‌های فوری و پرخطر ایجاد کند. 

مدیریت و کنترل این هیجان نه تنها جنبه اخلاقی و اجتماعی دارد، بلکه تغییرات عصبی قابل توجهی در مغز ایجاد می‌کند. مطالعات نوروسایکولوژیک نشان داده‌اند که بخش پیش‌پیشانی مغز در فرآیند خودکنترلی و بازداری رفتارهای پرخاشگرانه نقش اساسی دارد. 

کنترل خشم باعث افزایش فعالیت نورون‌های کورتکس پیش‌پیشانی و کاهش فعالیت آمیگدال، مرکز پردازش هیجانات قوی، می‌شود. 

این فرآیند موجب بازسازی مسیرهای عصبی و تثبیت رفتارهای منطقی و کنترل‌شده می‌گردد. 

هر بار که فرد در برابر خشم مقاومت می‌کند، این مسیرها قوی‌تر شده و پاسخ‌های غیرمنطقی کاهش می‌یابند. 

مطالعات نشان داده‌اند افرادی که به طور مداوم خشم خود را مدیریت می‌کنند، در مقایسه با دیگران: 

سطح استرس پایین‌تری دارند. 

روابط اجتماعی پایدارتر و مؤثرتری برقرار می‌کنند. 

احتمال بروز اختلالات روانی و جسمی مرتبط با استرس کاهش می‌یابد. 

کنترل خشم نه تنها یک مهارت اجتماعی و اخلاقی است، بلکه فرآیندی است که مغز را بازسازی می‌کند و مسیرهای عصبی مرتبط با خودکنترلی و تصمیم‌گیری را تقویت می‌نماید. 

تکرار مداوم این رفتار، پایه‌ای برای سلامت روان و رفتارهای اجتماعی مطلوب فراهم می‌کند.

منبع: چندثانیه

فوت‌وفن قرمز شدن مربای به

تماشاخانه

شاغلان فقیر/ وقتی کار دیگر نان نمی‌دهد (فیلم)

ایرج ناظریان؛ آقای صدا (فیلم)

فیلم های دیگر